Ο καθένας με τον πόνο του και την ανάγκη γιά δημοσιότητα.Μεγάλη ευθύνη της κρατικής τηλεόρασης για την προβολή αυτών των απόψεων.Βέβαια δεν θα αλλάξουμε γνώμη για το θέμα επειδή το ειπε ο κ.Τσόκλης ούτε κινδυνεύει η ηθική μας τάξη απο τέτοιες δηλώσεις.Το πρόβλημα της κακοποίησης είναι υπαρκτό (όχι μόνο της σεξουαλικής κακαποίησης) και είναι αθέατο σε μεγάλο βαθμό λόγω του φόβου του στίγματος για τα θύματα .
.
Πληροφορίες για το θέμα.
Ο δράστης σεξουαλικής κακοποίησης πηγή (Ελληνική Εταιρία Μελέτης Πρόληψης της Σεξουαλικής Κακοποίησης)Ποια είναι τα ποσοστά σεξουαλικής κακοποί(ησης σε ενήλικες γυναίκες και παιδιά;
Τουλάχιστον 10-20% των ενήλικων γυναικών πέφτουν θύματα σεξουαλικής επίθεσης, ενώ παρόμοια θεωρούνται τα ποσοστά για τη σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία. Η Ελληνική Εταιρία Μελέτης Πρόληψης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, με στόχο την ολοκληρωμένη απεικόνιση του φαινομένου της σεξουαλικής κακοποίησης στην Ελλάδα πραγματοποίησε έρευνες που δείχνουν ότι το 8% των νέων Ελλήνων ανδρών έχει κάνει σεξ με κάποια κοπέλα χωρίς η ίδια να συμφωνεί. Τα επίπεδα της σεξουαλικής επιθετικότητας που δηλώθηκαν είναι παρόμοια με αυτά που έδειξαν έρευνες σε χώρες της Αμερικής, Βόρειας Ευρώπης και Αυστραλίας.
Γιατί κάποιοι άνθρωποι κακοποιούν σεξουαλικά;
Διάφορες θεωρίες έχουν αναπτυχθεί: Η σεξουαλική επιθετικότητα και ο βιασμός ενδέχεται να οφείλονται σε αισθήματα φόβου και ανεπάρκειας, μαζί με την πιθανή ύπαρξη μη αναγνωρισμένων ομοφυλοφιλικών τάσεων, που αλληλεπιδρούν με την επιθετικότητα και κατευθύνονται στο θύμα το οποίο λειτουργεί ως υποκατάστατο της μητέρας. Ίσως η σεξουαλικά επιθετική συμπεριφορά να έχει ενισχυθεί στο παρελθόν, ή να έχει συνδεθεί η επιθετικότητα με τη σεξουαλική διέγερση. Οι φεμινιστικές απόψεις υποστηρίζουν ότι, όχι μόνο ο βιασμός αλλά και ο φόβος για ενδεχόμενο βιασμό, εξυπηρετεί ένα μηχανισμό κοινωνικού ελέγχου, ενώ άλλες απόψεις δίνουν έμφαση στη δράση των ορμονών και του βιολογικού παράγοντα .
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του σεξουαλικού δράστη;
Η σεξουαλικά επιθετική συμπεριφορά σχετίζεται με καταθλιπτική συμπτωματολογία, αυτοκτονικότητα, χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ, ιστορικό ψυχιατρικής παρακολούθησης, ιστορικό εμπλοκής με το Νόμο, παραπτωματική συμπεριφορά (κλοπές, ληστείες, ξυλοδαρμός κλπ.), τάση για αναζήτηση νέων εμπειριών, παρορμητικότητα, έλλειψη ενσυναίσθησης, ασταθές εργασιακό ιστορικό, μεγαλύτερες δυσκολίες στην ανάπτυξη στενής ερωτικής σχέσης και σημαντικά υψηλότερα επίπεδα αίσθησης μοναξιάς, συγκρίνοντας με το γενικό πληθυσμό. Σε αρκετές ομάδες σεξουαλικών παραπτωματιών έχουν βρεθεί αυξημένα επίπεδα σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης κατά την παιδική ηλικία.
Οι δράστες καταλαβαίνουν τις συνέπειες των πράξεών τους;
Αποτελεί κοινό εύρημα πολλών ερευνών ότι οι βιαστές, αλλά και γενικότερα οι σεξουαλικοί παραπτωματίες, αρνούνται την ανάληψη ευθύνης της εγκληματικής τους πράξης. Έρευνα της ΕΕΜΠΣΚ σε δείγμα των φυλακισμένων σεξουαλικών παραπτωματιών, έδειξε ότι πάνω από τους μισούς παρουσίαζε πλήρη έλλειψη παραδοχής της πράξης. Οι σεξουαλικοί παραπτωματίες αρνούνται πολλές πλευρές της κατηγορίας και τείνουν να ελαχιστοποιούν την έκταση της διάπραξης και τις συνέπειες αυτής. Συχνά αποδίδουν τη διάπραξη σε άλλους παράγοντες, όπως κατάχρηση αλκοόλ, προβλήματα γάμου ή ψυχολογική ένταση, ενώ αντιλαμβάνονται την παθητικότητα ή το τρόμαγμα των θυμάτων σαν επιθυμία ή ευχαρίστηση.
Τι προτείνει η ΕΕΜΠΣΚ για την αντιμετώπιση των σεξουαλικών δραστών;
Η έγκαιρη ανίχνευση και θεραπευτική αντιμετώπιση των ψυχιατρικών διαταραχών που εμφανίζουν ως κύριο στοιχείο τη σεξουαλική επιθετικότητα θα λειτουργήσει ως πρωτογενής πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης. Θα μπορούσε να υπάρξει θεραπευτική παρέμβαση μέσα στο χώρο της φυλακής, με στόχο την πρόληψη της υποτροπής μετά την αποφυλάκιση. Η τακτική παρακολούθηση σε ειδικά κέντρα αποφυλακισθέντων σεξουαλικών παραπτωματιών θεωρείται ότι θα μείωνε ακόμη περισσότερο τον κίνδυνο υποτροπής. Η μορφή αυτή κοινοτικής παρέμβασης θα μπορούσε να συμπεριλάβει και τους σεξουαλικούς δράστες που βρίσκονται υπό δικαστική επιτήρηση ή παρακολούθηση (probation). Η ανάπτυξη παρόμοιων ολοκληρωμένων προγραμμάτων στη Βόρειο Αμερική, τα οποία βασικά στοχεύουν στην πρωτογενή πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης, έδειξε να μειώνει σημαντικά την υποτροπή.
2."Βιασμός το κρυφό έγκλημα" πηγή το ΒήμαOnline
Μου σφράγισε το στόμα με την ιδρωμένη του παλάμη μόλις άρχισα να τον εκλιπαρώ να σταματήσει. Λίγο μετά είχα τη γεύση του αίματος στο στόμα μου και έναν αφόρητο πόνο στα σωθικά μου. Ο φόβος με είχε παραλύσει σαν να ήταν άγνωστος ο άντρας που χιμούσε επάνω μου με μανία. Αλλά ήταν φίλος μου,ο συμφοιτητής μου που βγαίναμε μαζί τις τελευταίες ημέρες. Αυτή θα ήταν η πρώτη μας νύχτα και για μένα η τελευταία που θα κοιμόμουν ήσυχη. Στην Αστυνομία δεν πήγα, ούτε σε δικηγόρους. Μόνο στον γιατρό που κατάλαβε τι είχε συμβεί, αλλά και εκείνος δεν είπε πολλά, μόνο ένα “να προσέχεις την άλλη φορά”...».
Η Ειρήνη Κ., τα στοιχεία της οποίας είναι στη διάθεση της εφημερίδας, δεν θα πει άλλα. Αλλά ούτε και θα δακρύσει. Το έκανε για χρόνια στην καρέκλα του θεραπευτή της. Εκείνος επέμενε να μη μιλήσει «δημοσίως», αλλά εκείνη ήθελε να περάσει το μήνυμα: «Σπάστε τη σιωπή». Την εκκωφαντική σιωπή που σκεπάζει τα πνιγμένα ουρλιαχτά την ώρα του εγκλήματος και καλύπτει τον λυγμό των επόμενων ημερών, μηνών, χρόνων...
Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα που συχνά μένει κρυφό. Οπως εξηγεί η νομικός-εγκληματολόγος Μαρία Τσιλιακού , «είναι πολλοί οι παράγοντες που αποτρέπουν τις γυναίκες από την καταγγελία των περιστατικών σεξουαλικής βίας:ο φόβος του στίγματος και της εκδίκησης, η έλλειψη οικονομικών μέσων, η συναισθηματική εξάρτηση, η ανησυχία για τα παιδιά σε περιπτώσεις όπου θύτης είναι ο σύζυγος και η αδυναμία πρόσβασης σε κέντρα αντιμετώπισης και αποκατάστασης».
Για τις γυναίκες αυτές η σιωπή είναι χρυσός: Κανείς αστυνομικός δεν θα νεύσει υπαινικτικά στον συνάδελφό του κατά τη διάρκεια της καταγγελίας, κανείς εφημερεύων γυναικολόγος δεν θα υπονοήσει την ενοχή της δεκαοκτάχρονης που κυκλοφορούσε νύχτα «ντυμένη προκλητικά», κανένας ένορκος δεν θα την κοιτάξει υποτιμητικά σε μια αίθουσα δικαστηρίου.
«Τα θύματα υποφέρουν από τις ψυχολογικές και σωματικές συνέπειες που το έγκλημα επιφέρει στη ζωή τους:άγχος, φόβο, ντροπή, απογοήτευση και θυμό, κατάθλιψη, ενοχές, έμμονες ιδέες, διαταραχές στον ύπνο, τάσεις απομόνωσης και αυτοπεριθωριοποίησης ή, όπως αναφέρεται, “μετατραυματικό σύνδρομο άγχους”, απόγνωση και ανησυχία. Ελάχιστες χώρες παρέχουν ειδική εκπαίδευση στην Αστυνομία, στο δικαστικό και στο ιατρικό προσωπικό για την αντιμετώπιση των υποθέσεων βιασμού. Αυτό έχει συνέπεια οι γυναίκες να μη μιλούν για την κακοποίησή τους. Στις ΗΠΑ το 15% των γυναικών καταγγέλλει τους βιασμούς στην Αστυνομία, ενώ από εκείνεςπου δεν το κάνουν, σχεδόν οι μισές θα το έκαναν αν ήταν βέβαιεςότι δεν θα δημοσιευθούν τα ονόματα και τα προσωπικά τους στοιχεία.Στην Αυστρία μόνο το 20% των υποθέσεων βιασμούπου καταγγέλλονται καταλήγουν σε καταδίκες, ενώ στη Βρετανία μόνο το 13% από το σύνολο των βιασμένων γυναικών καταγγέλλουν την επίθεση στην Αστυνομία» συνεχίζει η κυρία Τσιλιακού.
Ο εχθρός είναι γνωστός
«Ο βιασμός είναι πρωτίστως ένα έγκλημα βίας και επιβολής και όχι σεξουαλικό. Στην παρεξήγηση αυτή κύρια αιτία είναι η παραπληροφόρηση όσον αφορά τη σεξουαλική πράξη,η οποία αντί να είναι πράξη αγάπης και στοργής γίνεται μια μηχανική πράξη εκτόνωσης, όπου ο ανδρισμός μετρείται από μεγέθη και διάρκειες και η παραπληροφόρηση αυτή εξακολουθεί να διαχέεται στα νέα παιδιά κυρίως,αλλά όχι μόνο, με τις διάφορες ταινίες πορνό» μας λέει ο καθηγητής του Τομέα Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου κ. Αντώνης Δ. Μαγγανάς. Τις περισσότερες φορές ο βιασμός είναι ένα έγκλημα «προμελετημένο» από πρώην και νυν εραστές, ευγενικούς γείτονες, βίαιους συζύγους... Από τους τελευταίους λίγοι την πλήρωσαν ακριβά και σίγουρα φθηνότερα από τον σύζυγο της Αμερικανίδας Λορίνα Μπόμπιτ, που έγινε διάσημη το καλοκαίρι του 1993 όταν τιμώρησε τον άνδρα της Τζον για τα χρόνια της σεξουαλικής κακοποίησης που είχε υποστεί ῶαζί του, κόβοντας το πέος του ενώ αυτός κοιῶόταν. Πολλές γυναίκες-θύματα αρνούνται να πιστέψουν ότι ο εξαναγκασμός σε συνουσία μέσα στον γάμο είναι βιασμός. Για εκείνες, όπως και για την πλειονότητα του κόσμου, ο βιαστής είναι ένας ξένος, ακόμη και αν οι ειδικοί επιμένουν για το αντίθετο: «Οι γυναίκες έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να βιαστούν από ένα γνωστό πρόσωπο παρά από έναν άγνωστο.Επίσης,η πλειονότητα των γυναικώνπου εξαναγκάζονται να κάνουν σεξ με τον σύντροφό τους δεν το αντιλαμβάνονται ως βιασμό.Θέτουν πολλές δικαιολογίες προκειμένου να αποφύγουν να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα ενός μαρτυρικού γάμου» μας λέει η κυρία Τσιλιάκου.
ΑΝ ΣΟΥ ΣΥΜΒΕΙ
Σ ύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Πρόληψης της Σεξουαλικής Κακοποίησης(www. obrela.gr),η πλειονότητα των βιασμών στις γυναίκες συμβαίνει πριν από την ηλικία των 18 ετών.Σε κάθε περίπτωση,αν σου συμβεί κάτι τέτοιο:
\334 Πες το σε κάποιον που εμπιστεύεσαι. Ακόμη και αν φοβάσαι να το πεις στους γονείς σου,πες το σε κάποια μεγ αλύτερη γυναίκα που ξέρεις ότι θα σε βοηθήσει ή τηλεφώνησε στη γραμμή στήριξης για εφήβους 801 8011.177,
στο Χαμόγελο του Παιδιού (1056) ή στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (197).
\334 Αν θέλεις να καταγγείλεις τον βιασμό, κάλεσε ένα φιλικό σου άτομο και πήγαινε στο αστυνομικό τμήμα αμέσως. Μην πλυθείς και μην αλλάξεις ρούχα, κράτησε όσο περισσότερες αποδείξεις μπορείς.Αν έχεις τραυματιστεί,τηλεφώνησε στο 100 και ζήτησε Αστυνομία και ασθενοφόρο.
\334 Γράψε όσο περισσότερες λεπτομέρειες θυμάσαι για το συμβάν.
\334 Αγνόησε και απόφυγε όσους αντιδρούν με αδιαφορία στον βιασμό και έμμεσα ή άμεσα κατηγορούν εσένα.
Μην το παίρνεις προσωπικά.
\334 Ο βιασμός συνήθως αφήνει μακροχρόνια ψυχικά τραύματα. Αναζήτησε ψυχική στήριξη και φροντίδα για τον εαυτό σου,είτε μέσω κατάλληλου ψυχοθεραπευτή είτε μέσω κάποιου ατόμου που εμπιστεύεσαι και να θυμάσαι ότι η κάθε γυναίκα αντιδρά στον βιασμό διαφορετικά.
\334 Οταν καταλαγιάσει το πρώτο σοκ και νιώσεις πιο δυνατή, συνεννοήσου με τον γιατρό σου για έλεγχο εγκυμοσύνης και σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου