'Κάστρο
μικρό είναι και στενούτσικο, το
μάκρος του πάει από Βοριά σε
Νότο, όπως είναι θεμελιωμένο
και το βουνό. Η πόρτα βρίσκεται
κατά το ηλιοβασίλεμα, μικρή και
πλουμισμένη με κεραμίδια,
που'ναι κι όλο-όλο το στολίδι
του. Στη μέση ο τοίχος είναι
γκρεμισμένος, από μακριά να παρομοιάζει το
Κάστρο ίδιο αγρίμι με σπασμένο
το ραχοκόκαλο. Στέκουνται
ακόμα καλά οι δυο άκριες αψηλές
και περήφανες, μάλιστα είναι
απείραχτη η τάμπια,
π'αγναντεύει κατά το γαρμπή με
τα
μπεντένια της και με τις
γωνιές της καλά διατηρημένες.
Το άλλο είναι χαλασμένο λίγο ως
πολύ, εξόν από τη Βορινή άκρη
που στέκεται όρθια, όπως το
κοράκι της πλώρης στο
τρεχαντήρι. Από την Ανατολήν
είναι πιο απόγκρεμο κ'οι τοίχοι
πιο στεκάμενοι. Σώζεται μια
στέρνα. Στη μέση λένε πως
γκρεμίσανε πριν χρόνια τον
τοίχο που κοιτάζει κατά το
ηλιοβασίλεμα, για να βλέπουνε
από το χωριό το χορό που
κάνουνε κάθε χρόνο μέσα στο
Κάστρο.....''
Φώτης Κόντογλου, Το Κάστρο του
Γερακιού, ''Πειραϊκή-Πατραϊκή'',
αριθ.84 Ιούν. 1962 σ.28
Ταύγετος
η κεραία και η κορυφή.
Λευκές και πράσινες αγκαλίες για το ιστορικό βουνό,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου