Η εθνική μας απόγνωση.

Δεν έχει τέλος η ευρηματικότητα στην έκφραση της απόγνωσης και της οργής.
Πάντως έχω την αίσθηση ότι μεγιστοποιούνται θέματα δεύτερης γραμμής ώστε η οργή του κόσμου
να εκτονώνεται .Ετσι και το τέλος πληρώθηκε σε γενικές γραμμές αλλά και τα διόδια αυξήθηκαν.
(Θυμάσται το κίνημα δεν πληρώνω) .Νομίζω ότι ακόμη δεν έχουμε κάνει την εθνική μας αυτοκριτική .
Γιατί αν αυτό είχε γίνει ίσως ο στόχος μας να ήταν η διαφθορά  η οποία δυστυχώς είναι γύρω μας πολύ κοντά μας και να απαιτούσαμε όχι τη επιστροφή στη "παλιά εποχή" αλλά την μετάβαση στην καινούργια με απαίτηση την κοινωνική δικαιοσύνη,την διαφάνεια και την αξιοκρατία.


Δλδ αν αύριο έφευγε το τέλος της ΔΕΗ  ,και οι μισθοί επέστρεφαν στα πρό διετίας επίπεδα θα είμασταν όλοι ικανοποιημένοι (δεξιοί,και αριστεροί) .;
H κρίση αυτή απέδειξε με δραματικό τρόπο ότι όλοι είχαμε αποχαυνωθεί σε μια διαμάχη  κοινωνικής διανομής δανεικού χρήματος .Υπήρχαν φωνές  που προσπάθησαν να προειδοποιήσουν αλλά δεν εισακούστηκαν .Την πατήσαμε σαν μαθητούδια και οι διαβασμένοι της αριστεράς  αλλά και οι  της "ελευθερης αγοράς δεξιοί".Οι βιομήχανοι (που κατα κανόνα ήταν κρατικοδίαιτοι ) την κοπάνησαν
 τα κλεμμένα χρήματα επίσης  και μείναμε εμείς εδώ σουρεαλιστικές φιγούρες να προσπαθούμε να βρούμε μια άκρη  ενός νήματος ,ενός δρόμου που να μην "βρωμάει".
Αναζητείται εναλλακτική λύση που να μην έχει παρελθόν...
"I"