H φυγή

Η νότια Κρήτη του Λιβυκού και του ονείρου
Από τις φετινές μου διακοπές απέμειναν τρία βίντεο (απομεινάρια ενός χρόνου που πια δεν υπάρχει...). Σας τα παρουσιάζω λοιπόν.
Πήγα στη νότια Κρήτη, την Κρήτη του Λιβυκού Πελάγους. Κάθε μέρα και μια διαφορετική διαδρομή. Κάθε διαδρομή, είχε μια συγκεκριμένη ταρίφα από τη «βάση» μας: μία ώρα και κάτι (με το αυτοκίνητο). Έτσι μου είπε ο οδηγός-φίλος μου. Και αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο. Κάθε φορά έπρεπε να ανέβεις και να κατέβεις απίστευτα απότομους φιδίσιους δρόμους (μερικές φορές η διαδρομή προκαλούσε ζαλάδα). Αλλά η διαδρομή αυτή άξιζε. Εκπληκτικά τοπία, απέραντοι ουρανοί, συννεφιασμένα βουνά, το χάος του ατέλειωτου γαλάζιου ωκεανού.
Ιδού η συγκομιδή:
Το πρώτο βίντεο το ονόμασα «Η Φυγή» - μια σύνοψη του ταξιδίου από την Αθήνα και την περιπλάνηση στη νότια Κρήτη.
Το δεύτερο βίντεο είναι ένα κολάζ από φωτογραφίες που το ονόμασα «Η νότια Κρήτη του Λιβυκού και του ονείρου».
Και το τρίτο είναι μια «Φεγγαροβραδιά»...
...σε ένα εγκαταλελειμμένο (από χρόνια...) χωριό.
Σε αυτήν την βραδιά άκουσα μια από τις πιο όμορφες και αυθεντικές φωνές που είχα να ακούσω χρόνια πολλά: τον Μιχάλη Γρινιεζάκη (φορτηγατζή το επάγγελμα για τα προς το ζην) να τραγουδά το «Ο γίγαντας» των Μαρκόπουλου-Μύρη.
Άφωνος, δεν υπάρχουν λόγια!
Στην Κρήτη υπάρχουν άνθρωποι-δημιουργοί που συνεχίζουν να υπηρετούν την τέχνη (σε πείσμα των καιρών).
Ω, ναι, υπάρχει ελπίδα!
Άγγελος Καλοδούκας