Νέο βιβλίο, «Καναπές στη Ζούγκλα» της Μυρσίνης Σαμαρά

«Καναπές στη Ζούγκλα»

της Μυρσίνης Σαμαρά

Γράφει ο Γιάννης Μ. Σπετσιώτης

Έναν πρωτότυπο όσο και «εκκεντρικό» τίτλο διάλεξε, για το πρώτο της μυθιστόρημα, η συμπολίτισσά μας, εκλεκτή φιλόλογος Μυρσίνη Σαμαρά,  προκειμένου να καταγράψει με τη «δημιουργική της γραφή» ένα «ταξίδι» ιδιαίτερης βαρύτητας. Ένα ταξίδι -ιερή αποστολή, αφού η πρωταγωνίστριά του, η Μαρία, φθάνει σε έναν καινούριο, άγνωστο γι’ αυτή τόπο, προκειμένου να διδάξει σε εφήβους μαθητές τη μητρική της γλώσσα.

Με την αγάπη της για την εκπαίδευση που δρα ως δημιουργικός καταλύτης, την ομορφιά του «καλού» λόγου -φροντίδα για τον αναγνώστη, η Μυρσίνη δημιουργεί μια αλληγορική αφήγηση που προσεγγίζει σε βάθος τα Ψυχοπαιδαγωγικά και Διδακτικά θέματα. Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύει στρεβλώσεις του εκπαιδευτικού συστήματος που είναι ανάγκη να θεραπευτούν, ώστε η εκπαιδευτική διαδικασία να αλλάξει κατεύθυνση. Στόχος, που για να επιτευχθεί, σημειώνει η ίδια, προϋποθέτει ένα γόνιμο και πολυσυλλεκτικό διάλογο της «Ανώτατης Υπηρεσίας» με τους εμπλεκόμενους φορείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς.

Οι περιγραφές, οι διάλογοι, τα σχόλια και οι εικόνες επιλεγμένες προσεκτικά και με συμβολισμό οι περισσότερες, ανταποκρίνονται στα διαφέροντα ενός «κυνηγού» ανάλογων αναγνωσμάτων. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν ζώα, έντομα και λουλούδια σε κύριους και δευτερεύοντες ρόλους, που η συγγραφέας, ευρηματικά, χρησιμοποιεί για να ερεθίσει τη φαντασία. Στόχος της; Το πάντρεμα της Φύσης με τις ουσιαστικές ανάγκες και τα βασικά ζητήματα της εκπαίδευσης, καθώς η Φύση, όπως είναι γνωστό, αποτελεί τον πρώτο Δάσκαλο και Παιδαγωγό του Ανθρώπου.

Έξυπνο και βοηθητικό το ημερολόγιο που κρατά η Μαρία, καθώς κάθε βράδυ, προτού κοιμηθεί, καταγράφει μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο τις εμπειρίες της ημέρας, εκπληρώνοντας «το χρέος» του εκπαιδευτικού να παρατηρεί, να προβληματίζεται, να

πειραματίζεται, να αναστοχάζεται και να διαφοροποιεί τη στάση του. Έτσι, με την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων που το καθένα χρειάζεται τη δική του προσέγγιση και τη «γνώση» της ψυχής και του νου των μαθητών που επιδιώκει η Μαρία, «γράφεται» το μεγάλο βιβλίο της Παιδαγωγικής και Διδακτικής Τέχνης.

Ευρηματικό και το εξώφυλλο του βιβλίου! Ο πίνακας του Ανρί Ρουσώ, «Το όνειρο», από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, υποστηρίζει τον τίτλο και το περιεχόμενο του βιβλίου και προσελκύει τους μελλοντικούς αναγνώστες επιβεβαιώνοντας την απόψη: «Είναι τέχνη να συνδυάζεις τις τέχνες!».

Θέλω, να συγχαρώ τη Μυρσίνη για τη δουλειά της. Για τον πρωτότυπο όσο και εύστοχο τρόπο που επέλεξε, να μας μεταφέρει τις ιδέες και τους προβληματισμούς της, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ λόγων και έργων που υπάρχει μέχρι σήμερα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.