Αξιολόγηση προσωπικου δημοσίου τομέα.

Ποιό κατάλληλοι είναι οι ίδιοι  να μιλήσουν  για το τρόπο και τα θέματα αυτά.

 Εξ άλλου γνωρίζουν πολλοί  καλύτερα εκ των έσω.

Παραθέτω μια γνώμη
( ...Ο  ποιός κατάλληλος να αξιολογήσει τον υπάλληλο είναι αυτός που εξυπηρετείται.Πως θα γίνει αυτό : Eίναι πολύ απλό ,ειδικά με τα μέσα που έχουμε σήμερα.
'Οταν έρχεσαι σε επαφή με το Δημόσιο ,αυτή αρχίζει με μια αίτηση και τελειώνει με μια απάντηση επίσης γραπτή.
Όλα αυτά έχουν αριθμούς πρωτοκόλλου,και αντίστοιχα υπεύθυνο υπάλληλο,οργανική μονάδα κλπ.
Όταν λοιπόν τελειώνεις σου δίδεται ένα χαρτί ,κατάλληλο σημασμένο  που μετατρέπεις τη εμπειρία σου με αξιολόγηση .(0-10) σε επιλεγμένους τομείς.
Μια πιθανή δομή..
α)Προσωπική συμπεριφορά (Ευγένεια κλπ) .
β) Επάρκεια στη γνώση του θέματος.-Δυνατότητα επεξήγησης στον αιτούμενο σχετικά με τα ζητούμενα.Καθοδήγηση κλπ
γ) Ταχύτητα εξυπηρέτησης (αυτό κρίνεται και ηλεκτρονικά με αντιπαραβολή αίτησης -απάντησης).
 Το ίδιο γίνεται  τηλεφωνικά σε υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα ,που μόλις καταγράφει μια συναλλαγή,επαφή,σε παίρνουν τηλέφωνο και σου ζητούν να βαθμολογήσεις την εμπειρία.

Τώρα στους υπάλληλους που έχουν αντικείμενο που είναι έμμεσο προς τους πολίτες πάλι υπάρχει η τεχνολογία ακριβούς αποτίμησης της παραγωγικότητας του προσωπικού με αντικειμενικό τρόπο.
Καθώς είμαστε ένα γραφειοκρατικό σύστημα και τώρα που έχουμε περάσει στο ηλεκτρονικό πεδίο μπορούν να καταγραφούν και να αξιολογηθούν όλα.
Άποψη μου είναι η αξιολόγηση να γίνει απο δομές εκτός δημοσίου για να τελειώσει το παραμύθι ότι όλοι εδώ μέσα είμαστε κηφήνες που ο ένας καλύπτει τον άλλο και να προσθέσω ότι  δεν φοβόμαστε τα κριτήρια του σοβαρού  ιδιωτικού τομέα.
Αυτό που πιστεύω ότι θα αναδειχθεί είναι η τραγική ανεπάρκεια και η υστέρηση της οργάνωσης και όχι η ποιότητα των εργαζόμενων .

...Συνεχίζοντας συμπληρώνει ,το θέμα που ανακύπτει είναι τι θα γίνει μετά την αξιολόγηση .
Ο ιδιωτικός τομέας έχει το δίπτυχο (επιβραβεύσεις -ποινές)
όπου αν είσαι  ικανός κερδίζεις ,αν είσαι μη αποδοτικός   μπορείς να χάσεις μέχρι  και τη δουλειά σου.
 Στο δημόσιο δε υπάρχει αυτό,με αποτέλεσμα και οι εργατικοί υπάλληλοι να απογοητεύονται και στο τέλος να οδηγούνται σχεδόν όλοι στη μετριότητα και στην αδιαφορία.
Μετατρέπει το εργασιακό περιβάλλον σε απίστευτα πληκτικό
χωρίς βέβαια  ανησυχία για τα χρήματα αλλά και χωρίς ελπίδα για κάτι  καλύτερο .
 ................ Μην ξεχνάμε το παράδειγμα της αύξησης της αμοιβής των υπαλλήλων του Υπουργείου Οικονομικών σε επίπεδα "γερμανικά ¨τη δεκαετία του 2000 .
Αποτέλεσμα ,μηδέν,η ίδια διαφθορά,ή απόδοση του συστήματος απογοητευτική.Αρα ο μισθός όσο και μεγάλος να είναι δεν εξασφαλίζει ένα καλύτερο δημόσιο .
Μεγάλο θέμα είναι και το θέμα των προισταμένων  ,καθώς ο θεσμός θεωρητικά προσφέρει τη δυνατότητα για την αξιολόγηση θεμάτων που δεν μπορεί να απεικονίσει η "μηχανική" αξιολόγηση .Άποψη μου είναι ο προιστάμενος πρέπει να μην έχει εργαστεί μαζι με τους υπαλλήλους που θα διευθύνει σαν υπάλληλος.Ισως είναι προτιμότερο να προέρχονται από ένα ξεχωριστό σώμα του Δημοσίου ,που θα έχει ειδικά προσόντα ,ειδικό μισθολόγιο ,αλλά η μονιμότητα του θα εξαρτάται απο τις επιδόσεις της οργανικής μονάδας που είναι υπεύθυνος. 
 Εδώ υπάρχουν και άλλες επιλογές,όπως η εκλογή του προισταμένου απο τους υφισταμένους  με μυστική ψηφοφορία.Απο πρώτη άποψη αυτο θα δημιουργούσε κλίκες και αλλά αρνητικά φαινόμενα αλλά μεταθέτει την ευθύνη της λειτουργίας του τμήματος στους ίδιους τους εργαζόμενους.Αν επιπλέον συνδεόταν η άμοιβή τους(ενα ποσοστό της)  με τη βαθμολόγηση του τμήματος,αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει  θετικά.