Έρευνα: Κώστας Πρώιμος
Η περίτεχνα επικοινωνιακή προπαγάνδα, που επιμελώς προωθούσε τις υλικές αξίες έναντι των πανανθρώπινων, με δόγματα τύπου: «Δεν είσαι τίποτα αν δεν οδηγείς ένα αυτοκίνητο κύρους», ή «πρέπει να φτιάξουμε και εμείς μια μεγάλη εξοχική κατοικία, όπως οι απέναντι», αλλά και «Μα καλά, εμείς δεν θα πάρουμε «διακοποδάνειο» για να επισκεφτούμε την πολυδιαφημισμένη Μύκονο»; Αυτά και άλλα πολλά τραγελαφικά, κατέστησαν το ίδιο το άτομο (και την προσωπικότητά) ως κομπάρσο στην διαχείριση της ίδιας του της ζωής… Ενώ σύμφωνα με τους ειδικούς στον τομέα της ψυχολογίας, ενισχύεται εν μέσω επιδεινούμενης κρίσης το κραταιό δίπολο με τα εξής χαρακτηριστικά:
Οι ατομιστές να διατηρούνται στην βόλεψή τους, αμυνόμενοι ταυτόχρονα μέσα από αυτήν, και η μεγάλη πλειοψηφία οι αλληλέγγυοι και οι δοτικοί, μέσα από την δημιουργία νέων κοινωνικών ομάδων να προσπαθούν να αναχαιτίσουν τα δεινά που αποδίδονται σε μια κοινή μοίρα…
Η λαίλαπα της αλλοτρίωσης, δεν αναχαιτίστηκε ούτε στις πύλες της Περιφέρειας, με ολέθριες συνέπειες...
Διαβάστε τις ακόλουθες και σχετικές τοποθετήσεις στην ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, της κ.Χαρούλας Δασακλή και του κ. Παύλου Κουτρουφίνη, δύο έγκριτων Ψυχολόγων που δραστηριοποιούνται στην πόλη του Ναυπλίου…
Χαρούλα Δασακλή (Ψυχολόγος)
«Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά αποτυπώνει και μια έκπτωση των θεμελιακών αξιών που χαρακτήριζαν τον ελληνικό λαό... Αυτές αλλοτριώθηκαν μέσα από την επιβολή του καταναλωτικού μοντέλου, κατά την εικοσαετία 1990-2010 που είχε ως συνέπεια τον άκρατο καταναλωτισμό, τον ανταγωνισμό ακόμη και με τον γείτονα… Όσο περισσότερα αποκτούσαμε τόσο πιο πολλά θέλαμε στην συνέχεια...Αυτή ήταν η μεγάλη παγίδα… Ο κόσμος πλέον σήμερα, κινείται στα ψυχολογικά του όρια… Μέσα από την παρατεταμένη ύφεση έχει προκύψει και μια νέα μεγάλη ομάδα ανθρώπων, που επειδή δεν μπορούν να διατηρήσουν το πάλαι ποτέ υψηλό κοινωνικό και οικονομικό τους προφίλ, επιλέγουν την απομόνωση… «Δεν μπορώ να παραγγείλω αυτά που κάποτε παράγγελνα στην ταβέρνα και δεν θέλω να με χαρακτηρίσουν ως ξεπεσμένο»… Ξεκόβουν έτσι από παρέες, φίλους, κοινωνικές εκδηλώσεις, αποσύρονται μη θέλοντας να φανεί προς τα έξω η αλλαγή που βιώνουν… Προσπαθώντας μόνο του το άτομο να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του με ανορθόδοξο τρόπο -αποσυρόμενο από οποιαδήποτε πολιτιστικού ή κοινωνικού τύπου δράση, τελικά μεγαλοποιεί την δυστυχία του… Πιστεύω πως υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων που αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και δεν αποφασίζουν να επισκεφτούν τον ψυχολόγο, είτε γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στη δαπάνη, είτε γιατί δεν παραδέχονται την ύπαρξη του προβλήματός τους…Δεν μπορώ και ούτε θέλω να φανταστώ αν συνεχιστεί αυτή η οικονομικοκοινωνική κατάσταση, τι θα συμβεί στον κόσμο, αν λάβουμε υπόψη μας, ότι υπάρχει γενική δυσπιστία όλων απέναντι σε όλους… Στην Κυβέρνηση, στους πολιτικούς, στο δικαστικό σύστημα… Μας λένε ότι η λύση για όλα τα δεινά είναι η ανάπτυξη… Έχω σπουδάσει και Οικονομικά και μπορώ να σας απαντήσω προσωπικά: Να μας εξηγήσουν επιτέλους αυτή την ανάπτυξη… Πρόκειται για κάτι που θα συμβεί… Με ποιον τρόπο; Σε ποιον τομέα; Δεν νομίζω πως υπάρχει έλληνας αυτή την στιγμή που να έχει καταλάβει… Τι παράγουμε πέραν από την ανακύκλωση χρέους; Πως θα ΄ρθει η ανάπτυξη όταν έχει εξαφανιστεί το χρήμα από την αγορά;»
Παύλος Κουτρουφίνης (Ψυχολόγος)
«Αυτή η πρωτοφανής και πολυσύνθετη κρίση, έχει ήδη υπερβεί τις αντοχές του ανθρώπου. Διότι όλο αυτό το σύστημα βάλει πολύ βαθιά στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ο φόβος που βιώνουν τα άτομα, είναι τεράστιος και ανεξέλεγκτος και αυτό επιβεβαιώνεται από την αύξηση των κρουσμάτων κατάθλιψης αλλά και των αυτοκτονιών… Εμείς οι άνθρωποι είμαστε εκ φύσεως προσαρμοστικά όντα...Η κατάσταση αυτή όμως, δεν αντιμετωπίζεται επιτυχώς με την προσαρμοστικότητα που μας διακρίνει, όσο μεγάλη και αν αυτή είναι, διότι η συγκεκριμένη προσαρμογή είναι άκρως βίαιη… Είναι σαν να κόβουμε ένα μέλος του σώματός μας… Ο άνθρωπος είναι πάρα πολύ χρονικά και χωρικά πιεσμένος και αδυνατεί να ακολουθήσει και να προσαρμοστεί σε τόσο σκληρές συνθήκες μέσα στην καθημερινότητά του...
… Αν υπάρχει μια ελπίδα κατά την άποψη μου απορρέει από το ΜΑΖΙ… Η κοινωνία μας, είχε διαπαιδαγωγηθεί για πάρα πολλά χρόνια, με ένα σύστημα που ήταν υπερκαταναλωτικό και «ατομικίστικο»… Οι αξίες είχαν ευτελιστεί και αναδεικνύονταν εσφαλμένα μέσα από το «έχειν» και το «ποιος είμαι» Στο «δήθεν» με λίγα λόγια… Αφού αυτός ο καθρέπτης που ο καθένας καμάρωνε τον εαυτό του «έσπασε», αυτό ήταν πολύ σοβαρό πλήγμα για το κάθε άτομο… Από την άλλη, επήλθε η λήθη της ανατροφής μας, της καταγωγής μας, αλλά πρωτίστως ξεχάσαμε το πώς να είμαστε ΜΑΖΙ… Έχουμε την τάση ως κοινωνία και ως εκπαιδευτικό σύστημα, να εξατομικεύουμε τα προβλήματα… Να χρησιμοποιούμε «ταμπέλες»… Αυτός είναι αυτό και έχει εκείνο, εκείνος είναι το άλλο, φταίνε μόνο οι απέναντι κλπ…
Πολλοί έρχονται στο γραφείο και λένε πως ο άνθρωπος έχει άγχος, έχει κατάθλιψη...Το άτομο μπορεί να φέρει την ψυχολογική διαταραχή, αλλά η ίδια η κοινωνία μας είναι σε κατάθλιψη… Για μένα οι υγιείς είναι αυτοί που αρρωσταίνουν και μέσα από τα συμπτώματά τους δείχνουν τα οξυμένα προβλήματα του Κοινωνικού συνόλου… Εκτιμώ, πως η κοινωνία και οι θεσμοί αν και πλήττονται σοβαρά λόγω της βιαίας αλλαγής, θα διανύσουν μια μακρά ταραγμένη περίοδο, αλλά έρθει η ομοιόσταση και τελικά θα υπερισχύσουν… Η οικογένεια, οι φίλοι, οι αξίες που σήμερα βάλλονται σφόδρα, είναι αυτές που μέσα από την ανάγκη της αλληλοϋποστήριξης και τον φόβο, θα βγουν ενισχυμένες…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου