Πηγή :http://leblog.gr
Από τον Γεώργιο Γερόπουλο
Ξυπνάει ξαφνικά μέσα μου το νερό, μια μέρα την άνοιξη.
Την ίδια μέρα και ώρα νομίζω κάθε χρόνο. Είναι κάποιο πρωινό λίγο πριν την πρωτομαγιά που καθώς ξυπνάω θέλω να πάω αμέσως στη θάλασσα. ‘Οπως όταν βλέπω πίνακες της Μαρίας Φιλοπούλου. Εκείνους, με τις γυμνές νεράιδες που κολυμπούν σε κάποιο κρυφό κι απάνεμο όρμο, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Εκείνους τους πίνακες που ακούω μόνο νερό να τρέχει από ψηλά. Ισως και τις ανάσες των θαυμαστών γυναικών που προσπαθούν να αναπνεύσουν καθώς αναδύονται μέσα από τα παγωμένα νερά. Συχνά όταν χαζεύω τα άλμπουμ από τις εκθέσεις της, χάνομαι τόσο έντονα, που αυτοί που μπορεί να με βλέπουν εκείνες τις στιγμές, με ρωτούν με απορία τι κοιτάζω τόσο επίμονα. Συνήθως κλείνω τους καταλόγους χωρίς να απαντήσω. Που να εξηγώ πως όταν βλέπω τα έργα της Φιλοπούλου, απλώς αισθάνομαι το νερό να τρέχει κρύο πάνω στο δέρμα μου, τον ήλιο να με καίει και να με παγώνει μαζί. Αισθάνομαι σα να είμαι στο στοιχείο μου. ‘Ο,τι είμαι νερό. Αισθάνομαι πως αρχίζει το μεγάλο ελληνικό καλοκαίρι.
Την ίδια μέρα και ώρα νομίζω κάθε χρόνο. Είναι κάποιο πρωινό λίγο πριν την πρωτομαγιά που καθώς ξυπνάω θέλω να πάω αμέσως στη θάλασσα. ‘Οπως όταν βλέπω πίνακες της Μαρίας Φιλοπούλου. Εκείνους, με τις γυμνές νεράιδες που κολυμπούν σε κάποιο κρυφό κι απάνεμο όρμο, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Εκείνους τους πίνακες που ακούω μόνο νερό να τρέχει από ψηλά. Ισως και τις ανάσες των θαυμαστών γυναικών που προσπαθούν να αναπνεύσουν καθώς αναδύονται μέσα από τα παγωμένα νερά. Συχνά όταν χαζεύω τα άλμπουμ από τις εκθέσεις της, χάνομαι τόσο έντονα, που αυτοί που μπορεί να με βλέπουν εκείνες τις στιγμές, με ρωτούν με απορία τι κοιτάζω τόσο επίμονα. Συνήθως κλείνω τους καταλόγους χωρίς να απαντήσω. Που να εξηγώ πως όταν βλέπω τα έργα της Φιλοπούλου, απλώς αισθάνομαι το νερό να τρέχει κρύο πάνω στο δέρμα μου, τον ήλιο να με καίει και να με παγώνει μαζί. Αισθάνομαι σα να είμαι στο στοιχείο μου. ‘Ο,τι είμαι νερό. Αισθάνομαι πως αρχίζει το μεγάλο ελληνικό καλοκαίρι.
‘Ο,τι οι νεράιδες είναι πάντα δίπλα μου. Αισθάνομαι πως κολυμπώ μαζί τους.
Kολυμβήτριες (Λάδι σε καμβά 112 Χ 200)
- Η Μαρία Φιλοπούλου γεννήθηκε το 1964 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στο Παρίσι στην Ecole Nationale Supérieure des beaux-arts με δάσκαλο τον Leonardo Cremonini, κατά την περίοδο 1984–88. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ίδια σχολή με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνη¬σης, κατά την περίοδο 1988–89 (λιθογραφία με δάσκαλο τον Αbraham Hadad). Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στη Βουλή των Ελλήνων και σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Πίνακές της μπορούμε να δούμε στην γκαλερί
Ζουμπουλάκη στο Νο 20 της πλατείας Κολωνακίου, ενώ μεταξοτυπίες των
έργων της μπορούμε να αγοράσουμε από το κατάστημα της ιδίας γκαλερί που
βρίσκεται στην οδό Κριεζώτου 6 στο Σύνταγμα.
Στο Νερό (λάδι σε καμβά)
Πισίνα (Λάδι σε καμβά)
Επισκεφτείτε το προσωπικό της site κάνοντας κλικ εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου