Τί είναι η ποίηση ;

Τα ποιήματα που μας κάνουν καλό είναι αυτά που πέφτουν σαν τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας.»!

Η ποίηση, μία από τις δύο βασικές κατηγορίες του λόγου, του έμμετρου λόγου, έναντι του πεζού λόγου και του διαλόγου και κατ'επέκταση της Λογοτεχνίας, ήταν ανέκαθεν δύσκολο να οριστεί και γι΄αυτό έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί ανά τους αιώνες. Σύμφωνα με τον σημαντικό Αργεντινό συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους».

"Ότι και να σας λένε, μην ακούτε, οι λέξεις και οι ιδέες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο!”

Για τη μελέτη της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας ενός λαού ή ενός τόπου είναι δυνατόν ν'αναζητηθούν διάφορα σχετικά συγγράμματα που όμως θα οδηγήσουν μακριά από το σκοπό τους αν δεν αναζητηθεί και η τέχνη μ'όλα τα παρακλάδια της που ανέπτυξε ο συγκεκριμένος λαός συγκεκριμένου τόπου. Ανάμεσα στις διάφορες τέχνες την πρώτη θέση κατέχει πάντα η Τέχνη του Λόγου, που αποτελεί την Τέχνη των Τεχνών, αφού κύριο όργανό της είναι η γλώσσα, το κατεξοχήν εκφραστικό μέσο του ανθρώπου. Πιο παλιά μορφή της Τέχνης του Λόγου είναι η Ποίηση που είναι και η πλέον συναισθηματική, πιο μουσική, συνεπώς και πιο ψυχική από τον πεζό λόγο και τον σκηνικό διάλογο.
Μετά τα παραπάνω η μελέτη της Ποίησης αποτελεί την ασφαλέστερη οδό της ψυχικής αποκάλυψης και του βίου ανθρώπων, αλλά και τόπων που έζησαν αυτοί. Η ποίηση διαφέρει σε πολλά σημεία από την πεζογραφία. Οι διαφορές είναι και εξωτερικές και εσωτερικές. Πρώτα-πρώτα τα ποιήματα είναι γραμμένα σε στίχους, σε σειρές λέξεων, που έχουν ρυθμό και μέτρο, δηλαδή οι συλλαβές τους κυλούν με έναν ορισμένο τρόπο, ώστε να παρουσιάζουν στο αυτί ευχάριστο αποτέλεσμα. Αντίθετα στο πεζογράφημα τα νοήματα είναι διατυπωμένα σε προτάσεις, που η μια ακολουθεί την άλλη με βάση μόνο τους κανόνες της γραμματικής. Οι εσωτερικές διαφορές είναι και αυτές μεγάλες. Ο ποιητής χρησιμοποιεί τη φαντασία για να δημιουργήσει συγκίνηση στον αναγνώστη ή ακροατή. Απευθύνεται στο συναίσθημα και όχι τη νόηση, όπως ο πεζογράφος.

Η ποίηση είναι το αρχαιότερο λογοτεχνικό είδος. Πριν την ανακάληψη της γραφής, ο άνθρωπος ήταν αδύνατο να αναπτύξει την τέχνη του πεζού λόγου και να απομνημονεύσει ένα πεζογράφημα. Ποιήματα όμως (όπως επιφωνηματικές επικλήσεις και ύμνους στους θεούς, θρήνους και ξεσπάσματα χαράς) έπλασε πολύ νωρίς ο πρωτόγονος άνθρωπος, συνδυασμένα με μουσική και χορό. Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου

Σαπφώ..

Κόρη του Δια αθάνατη, πλανεύτρα Αφροδίτη

στον πλουμιστό σου και λαμπρό τον θρόνο γονατιστή προσπέφτω.

Παρακαλώ σε, σεβαστή, μη μου παιδεύεις την ψυχή

με πόνους και με στεναγμούς.

Μα ελα ‘δώ, αν κάποτε, άλλη μια φορά

ακούγοντάς με από ψηλά τη δέησή μου δέχτηκες.

Κι αφήνοντας τ’ ολόχρυσο του Δία το παλάτι κίνησες

ζεύοντας την άμαξά σου τη χρυσή.

Πουλάκια όμορφα γοργά

φτεροκοπώντας ρυθμικά

στη μαύρη γη σε φέραν,

πετούν ψηλά στον ουρανό

και μέσα στον αέρα·

κι εκείνα φτάσαν στη στιγμή.

Το χαμογέλιο ετύλιξε τη θεϊκή σου όψη

κι εσύ ευλογημένη, με ρώτησες: γιατί ξανά με προσκαλείς;

Σαπφώ, τι έχεις πάθει;

Ποιο είναι εκείνο που ποθεί η παθιασμένη σου ψυχή;

Ποια θες να ρίξει η Πειθώ μες στου σεβντά σου τον καημό;

Σαπφώ, ποια σε πληγώνει;

Τι κι αν αυτή φεύγει μακριά,

γρήγορα θα σε κυνηγά,

τι κι αν για τώρα δεν κοιτά τα δώρα σου τα ερωτικά,

σε λίγες μέρες μοναχά δικά της θα σου δώσει,

τι κι αν αυτή δε σε ποθεί,

στη στιγμή θα σ’ αγαπήσει

και χωρίς να το θελήσει.

Έλα κοντά μου πάλι Εσύ,

κι απ’ τις αβάσταχτες τις έγνοιες λύτρωσέ με,

κάνε αλήθεια να γενεί ό,τι η ψυχή πολύ ποθεί.

Και συ η ίδια βοηθός στάσου σιμά σε με κι εμπρός.

Προστάτεψέ με