Επειδή μας βλέπω μελαγχολικούς και με μάτια χαμένα σκέφτηκα ότι οταν αυτά τα 2 τραγούδια που ακολουθούν (κλασσική αλλαγή στην ¨ελληνάδικη εποχή στα ερμιονίτικα κλαμπάκια την περίοδο 1990-92 τις μεταμεσονύχτιες ώρες φυσικά) .Δεν πιστεύω ότι ο προορισμός του ανθρώπου είναι να
κρίνει αλλά να ζεί πρωτίστως.Kαι ζωή με φόβο και μιζέρεια ζωή δεν είναι.Ουτε τα κλαψουρίσματα φέρνουν αλλαγές.Περνάμε ζόρια και στα ζόρια γεννιούνται οι μεγαλύτερες αγάπες και γίνονται οι μεγαλύτερες προδοσίες η "κολοτούμπες όπως είναι ΄συγχρονη ενοια του όρου".Μακάρι πάντως την ευτυχία να την έφερναν τα χρήματα ....Αλλά ευτυχώς δεν είναι έτσι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου