Πρώτη δημοσίευση :http://news247.gr
Κινήσεις και εικόνες. Σχόλια και κουτσομπολιά. Απόψεις, άλλες τεκμηριωμένες, οι περισσότερες ένα κλικ πριν ή μετά το γελοίο! Τα μυαλά δοκιμάζονται σε κατακλυσμιαία σάρωση ολόκληρου του φάσματος από την αξιοπρέπεια ως τη χυδαιότητα!
Στο κέντρο της σκηνής η τύχη μιας χώρας και του λαού της.
Κινήσεις και εικόνες. Σχόλια και κουτσομπολιά. Απόψεις, άλλες τεκμηριωμένες, οι περισσότερες ένα κλικ πριν ή μετά το γελοίο! Τα μυαλά δοκιμάζονται σε κατακλυσμιαία σάρωση ολόκληρου του φάσματος από την αξιοπρέπεια ως τη χυδαιότητα!
Στο κέντρο της σκηνής η τύχη μιας χώρας και του λαού της.
Από δίπλα ντόπιοι οι κομπάρσοι ∙ Περνιούνται για αστέρες, μα
είναι ατάλαντοι και το χειρότερο(;), λαϊκιστές! Κονταροχτυπιούνται στα
αλώνια της αμετροέπειας και της ανευθυνότητας, με τα δόρατα της
φαιδρότητας και της εξαλλοσύνης, καβάλα στην πιο επιτηδευμένη
σοβαροφάνεια. Αλαλάζουν συνθήματα ανεξιχνίαστων μυστηριακών προσευχών,
κάποιων αιρέσεων, που να πείσουν επιχειρούν, ότι, πασπαλισμένα με φτηνή
χρυσόσκονη, η ευτέλεια και ο υποβιβασμός αποτελούν το επίτευγμα της
αχρείας αλχημείας τους.
Ήλθε η καγκελάριος της Γερμανίας! Δεν είναι και λίγο πράγμα, ειδικά για μια χώρα, που καθημερινά τσουρουφλίζεται.
Ο λαός διαδήλωσε! Οφείλουμε να το πούμε: Έπραξε καλώς! Γιατί είναι ιερό το δικαίωμα του να στέλνει μηνύματα στην εκάστοτε εξουσία, κι όχι μόνο ψηφίζοντας.
Από τις «παραινέσεις» της καγκελαρίου ως τα αιτήματα και τις προσδοκίες του διαδηλωτή το μεγαλύτερο μέρος του κενού συμπλήρωσαν οι άκομψες χειρονομίες και ερμηνείες των συνηθισμένων ελαφρόμυαλων, που έχουν μόνο και κύριο σκοπό να μεταμορφώσουν τη βλακεία, την αμορφωσιά και την αμμώδη φύση του εγκεφάλου τους σε εθνική παρακαταθήκη ανεξαρτησίας, ιδιότυπου λόγου κενού περιεχομένου, παραφουσκωμένου συμπιεσμένων συμπλεγμάτων!
Πλάι οι κάθε λογής ημιμαθείς, που τρανοί μηρυκάζουν, με θαυμαστή είναι η αλήθεια επιμονή, τις εκτιμήσεις των παππούδων και των πατεράδων τους, φέρνοντας στο προσκήνιο μνήμες της μικρασιατικής καταστροφής ή της Ελλάδας του εμφυλίου, γνώμες μιας εποχής, που η Βέμπο ήταν ακόμη πρωταγωνίστρια και ο κομουνισμός θανάσιμος εχτρός…
Από τη μια Βελουχιώτηδες έτοιμοι να εφορμήσουν στις ράχες του Λυκαβητού κι από την άλλη Ναπολέοντες με το επώνυμο Ζέρβας, να φρουρούν τα Τουρκοβούνια, μην και η Φιλοθέη γνωρίσει τον κόκκινο ζυγό!!!
Και από μια μεριά να ‘σου πετάγονται με χάρτινα γυμνά σπαθιά –ή και καρυοφύλλια- οι εξεγερμένοι, οι πρώην βολεμένοι, που η επαναστατικότητα τους εξαρτάται, όχι από ιδέες, μα από μικρά ή μεγάλα προνόμια, όλα ευεργετήματα συνδιαλλαγής με την πολιτική φύρα, και που εξαντλείται σε ατομικά βιβλιάρια καταθέσεων …
Αναμετριόμαστε καθημερινά με την πιο φτηνή εκδοχή του μικροαστισμού, με την πιο αλλοτριωμένη ιδεολογία του αστισμού.
Χτίζει το σπίτι το εξοχικό εκατοντάδες τετραγωνικά -καθ’ υπέρβαση του προβλεπομένου, «επειδής το κτήμα είναι επικλινές» και του το σφύριξε ο αρχιτέκτονας(…).
Ή του άλλου, που μεσ’ την κρίση ξαπόστειλε το κομπόδεμά του «στα εξωτερικά», γιατί πριν και πάνω από την κοινωνία πρέπει να σκεφτεί τα παιδιά του, το συμφέρον της λιλιπούτειας πραγματικότητας του, που όπως φαντάζεστε εκτείνει και μετρά, ορίζει τον ορίζοντά του(…).
Ή εκείνους, που κατάλαβαν, ότι σε αυτή τη ζωή η ιδέα, η άποψη, το λίγο πιο ‘κει από την αμοιβάδα, η το ασπόνδυλο μικρο-συμφέρον, είναι εξωπραγματικό, αφύσικο, ένα άπιαστο όνειρο!
Όλοι μαζί τούτοι, αυτοί που η παιδεία τους ορίστηκε με το ζόρι σε ιδρύματα «επέκεινα των ωκεανών» ή σχολές της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι οποίες μάλλον ενέχουν το χαρακτήρα παροχής βιαστικής και πιστοποιημένης επιμόρφωσης στούρνων, ή τεχνικών και μη σχολών της ημεδαπής, όλοι αυτοί με καλλιέργεια, που διαμορφώνεται κουτσομπολίστικα σε παρεϊστικες ερμηνείες του ζειν, με τη ζωή διαβασμένη σε αφορισμούς λυσαριού τσέπης, όλοι μαζί λοιπόν με φωνούλες και κραυγές καταγγέλλουν αποφυσώντας το κενό του μέσα τους…
Είμαστε προχώ!!!
Βγήκε εκτός κυκλοφορίας το λυσάρι παίδες ∙ Ήταν λάθος!
Όλοι καιροφυλακτούν για τα δεδομένα τους! Πάντες διαλαλούν την πραμάτεια της συνήθειάς τους. Ο κόσμος υποφέρει ως σύνολο…
Ο λαός χαραμίζεται στο τσακμάκι, γιατί μερικοί ηλίθιοι εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι η φωτιά παράγεται μόνο απ’ την τριβή.
Άλλωστε τρίβοντας μόνο ικανοποιούνται…
Κάνουν σπορ τα βλαστάρια! Μένουν αξύριστα κι αντριωμένα!
Ω-ι-με!
Πού είναι η ψυχή του πνεύματος; Πού φωλιάζει η πνοή;
Ποιος έχει το βλέμμα στο πιο κει; Ποιος θα δώσει όραμα σε μια κοινωνία, που έχει εξαντλήσει προ πολλού τον αξιακό της κορμό και έχει βυθίσει τις προσδοκίες της στο σφιχτό και αδιέξοδο εναγκαλισμό τσιτάτων δίχως περιεχόμενο;
Είναι αλήθεια πως όλοι, ακόμη και οι πιο εκφυλισμένοι, γυροφέρνουν τη ματιά και προσπαθούν από την καταχνιά της μπόρας να διακρίνουν ένα ουράνιο τόξο, μια πρόταση, μιαν ελπίδα.
Η διέξοδος βρίσκεται στα καθαρά νοήματα, στις κρυστάλλινα διατυπωμένες αρχές, στον επαναπροσδιορισμό των ηθικών και πνευματικών μας προτεραιοτήτων!
Το βιοτικό επίπεδο οφείλει να διασφαλιστεί όχι πάνω και πριν, μα μέσα από τη διεργασία ανόθευτου και ανοικτού κοινωνικού διαλόγου, που θα καταλήξει στις προτάσεις του νέου
Η τσέπη πρέπει να υποταχθεί στο ήθος και όχι το αντίστροφο.
Συνοψίζοντας, χρειαζόμαστε την πολιτική στο άμεσο προσκήνιο με συμπυκνωμένες, τεκμηριωμένες και απογυμνωμένες από το περιττό και το ανούσιο θέσεις.
Την θέλουμε υποταγμένη στο ουσιαστικό και το ηθικό.
Με δυο κουβέντες(;): «Ασκητική και Εμπνευσμένη»!
Μόνον τότε το ουράνιο τόξο θα φανεί και θα σηματοδοτήσει το τέλος της καταιγίδας.
Ήλθε η καγκελάριος της Γερμανίας! Δεν είναι και λίγο πράγμα, ειδικά για μια χώρα, που καθημερινά τσουρουφλίζεται.
Ο λαός διαδήλωσε! Οφείλουμε να το πούμε: Έπραξε καλώς! Γιατί είναι ιερό το δικαίωμα του να στέλνει μηνύματα στην εκάστοτε εξουσία, κι όχι μόνο ψηφίζοντας.
Από τις «παραινέσεις» της καγκελαρίου ως τα αιτήματα και τις προσδοκίες του διαδηλωτή το μεγαλύτερο μέρος του κενού συμπλήρωσαν οι άκομψες χειρονομίες και ερμηνείες των συνηθισμένων ελαφρόμυαλων, που έχουν μόνο και κύριο σκοπό να μεταμορφώσουν τη βλακεία, την αμορφωσιά και την αμμώδη φύση του εγκεφάλου τους σε εθνική παρακαταθήκη ανεξαρτησίας, ιδιότυπου λόγου κενού περιεχομένου, παραφουσκωμένου συμπιεσμένων συμπλεγμάτων!
Πλάι οι κάθε λογής ημιμαθείς, που τρανοί μηρυκάζουν, με θαυμαστή είναι η αλήθεια επιμονή, τις εκτιμήσεις των παππούδων και των πατεράδων τους, φέρνοντας στο προσκήνιο μνήμες της μικρασιατικής καταστροφής ή της Ελλάδας του εμφυλίου, γνώμες μιας εποχής, που η Βέμπο ήταν ακόμη πρωταγωνίστρια και ο κομουνισμός θανάσιμος εχτρός…
Από τη μια Βελουχιώτηδες έτοιμοι να εφορμήσουν στις ράχες του Λυκαβητού κι από την άλλη Ναπολέοντες με το επώνυμο Ζέρβας, να φρουρούν τα Τουρκοβούνια, μην και η Φιλοθέη γνωρίσει τον κόκκινο ζυγό!!!
Και από μια μεριά να ‘σου πετάγονται με χάρτινα γυμνά σπαθιά –ή και καρυοφύλλια- οι εξεγερμένοι, οι πρώην βολεμένοι, που η επαναστατικότητα τους εξαρτάται, όχι από ιδέες, μα από μικρά ή μεγάλα προνόμια, όλα ευεργετήματα συνδιαλλαγής με την πολιτική φύρα, και που εξαντλείται σε ατομικά βιβλιάρια καταθέσεων …
Αναμετριόμαστε καθημερινά με την πιο φτηνή εκδοχή του μικροαστισμού, με την πιο αλλοτριωμένη ιδεολογία του αστισμού.
Χτίζει το σπίτι το εξοχικό εκατοντάδες τετραγωνικά -καθ’ υπέρβαση του προβλεπομένου, «επειδής το κτήμα είναι επικλινές» και του το σφύριξε ο αρχιτέκτονας(…).
Ή του άλλου, που μεσ’ την κρίση ξαπόστειλε το κομπόδεμά του «στα εξωτερικά», γιατί πριν και πάνω από την κοινωνία πρέπει να σκεφτεί τα παιδιά του, το συμφέρον της λιλιπούτειας πραγματικότητας του, που όπως φαντάζεστε εκτείνει και μετρά, ορίζει τον ορίζοντά του(…).
Ή εκείνους, που κατάλαβαν, ότι σε αυτή τη ζωή η ιδέα, η άποψη, το λίγο πιο ‘κει από την αμοιβάδα, η το ασπόνδυλο μικρο-συμφέρον, είναι εξωπραγματικό, αφύσικο, ένα άπιαστο όνειρο!
Όλοι μαζί τούτοι, αυτοί που η παιδεία τους ορίστηκε με το ζόρι σε ιδρύματα «επέκεινα των ωκεανών» ή σχολές της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι οποίες μάλλον ενέχουν το χαρακτήρα παροχής βιαστικής και πιστοποιημένης επιμόρφωσης στούρνων, ή τεχνικών και μη σχολών της ημεδαπής, όλοι αυτοί με καλλιέργεια, που διαμορφώνεται κουτσομπολίστικα σε παρεϊστικες ερμηνείες του ζειν, με τη ζωή διαβασμένη σε αφορισμούς λυσαριού τσέπης, όλοι μαζί λοιπόν με φωνούλες και κραυγές καταγγέλλουν αποφυσώντας το κενό του μέσα τους…
Είμαστε προχώ!!!
Βγήκε εκτός κυκλοφορίας το λυσάρι παίδες ∙ Ήταν λάθος!
Όλοι καιροφυλακτούν για τα δεδομένα τους! Πάντες διαλαλούν την πραμάτεια της συνήθειάς τους. Ο κόσμος υποφέρει ως σύνολο…
Ο λαός χαραμίζεται στο τσακμάκι, γιατί μερικοί ηλίθιοι εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι η φωτιά παράγεται μόνο απ’ την τριβή.
Άλλωστε τρίβοντας μόνο ικανοποιούνται…
Κάνουν σπορ τα βλαστάρια! Μένουν αξύριστα κι αντριωμένα!
Ω-ι-με!
Πού είναι η ψυχή του πνεύματος; Πού φωλιάζει η πνοή;
Ποιος έχει το βλέμμα στο πιο κει; Ποιος θα δώσει όραμα σε μια κοινωνία, που έχει εξαντλήσει προ πολλού τον αξιακό της κορμό και έχει βυθίσει τις προσδοκίες της στο σφιχτό και αδιέξοδο εναγκαλισμό τσιτάτων δίχως περιεχόμενο;
Είναι αλήθεια πως όλοι, ακόμη και οι πιο εκφυλισμένοι, γυροφέρνουν τη ματιά και προσπαθούν από την καταχνιά της μπόρας να διακρίνουν ένα ουράνιο τόξο, μια πρόταση, μιαν ελπίδα.
Η διέξοδος βρίσκεται στα καθαρά νοήματα, στις κρυστάλλινα διατυπωμένες αρχές, στον επαναπροσδιορισμό των ηθικών και πνευματικών μας προτεραιοτήτων!
Το βιοτικό επίπεδο οφείλει να διασφαλιστεί όχι πάνω και πριν, μα μέσα από τη διεργασία ανόθευτου και ανοικτού κοινωνικού διαλόγου, που θα καταλήξει στις προτάσεις του νέου
Η τσέπη πρέπει να υποταχθεί στο ήθος και όχι το αντίστροφο.
Συνοψίζοντας, χρειαζόμαστε την πολιτική στο άμεσο προσκήνιο με συμπυκνωμένες, τεκμηριωμένες και απογυμνωμένες από το περιττό και το ανούσιο θέσεις.
Την θέλουμε υποταγμένη στο ουσιαστικό και το ηθικό.
Με δυο κουβέντες(;): «Ασκητική και Εμπνευσμένη»!
Μόνον τότε το ουράνιο τόξο θα φανεί και θα σηματοδοτήσει το τέλος της καταιγίδας.
FOLLOW NEWS247:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου