Γύφτισσα τον εβύζαξε, γι αυτό έχει φτερά.

H προσέγγιση των roma,των τσιγγάνων  στην ελληνική πραγματικότητα έχει γίνει απο πολλές αφετηρίες .Εγώ πιστεύω ότι την πραγματική θέση των τσιγγάνων στην ελληνική πραγματικότητα την διατυπώνει ξεκάθαρα  η ελληνική μουσική με τα τραγούδια μας.
Κατα αρχήν η κοινωνική ομάδα είναι μήτρα κορυφαίων μουσικών και ερμηνευτών.Η λίστα είναι απέραντη..Αγγελόπουλος,Παιτέρης,Μάγγας,Σαλέας, Μάκης Χριστοδουλοπουλος,Κώστας Χατζής,Ελένη Βιτάλη,Ζαφειρής Μελάς,κλπ.
Τα δικά μας τραγούδια  χαρακτηρίζουν την κοινωνική αυτή ομάδα με πνεύμα θαυμασμού κυρίως για την   δυνατότητα  ελεύθερης κίνησης και αποδέσμευσης απο τα ασφυκτικά πλαίσια του καθώσπρεπισμού της δικιάς  μου κοινωνικής οργάνωσης.

Η ελευθερία είναι συνώνυμη των τσιγγάνων.. Ο ερωτισμός το ίδιο ..Ελευθερία της ψυχής και του μυαλού...Εραστές της στιγμής ....Σαν τα πουλιά πάνω στο σύρμα ,εύκολοι στόχοι..Οτι δεν το πιάνεις ,το πυροβολείς.
Η μουσική να ξέρετε ότι λέει πάντα την αλήθεια..Το τραγούδι ,ο λαικός στίχος  μεταφέρει ιστορία και κοινωνική αξιολόγηση .Για αυτό και σε πολλά θέματα είναι σε ευθεία αντίθεση απο την επικρατούσα επικοινωνικη θεώρηση απο άλλα μέσα μεταφοράς πληροφορίας.

Τους αδικούμε τους τσιγγάνους.Οχι γιατί είναι ψέμματα ότι για αρκετά ευθύνονται συμπολίτες μας που ανήκουν σε αυτη την ξεχωριστή ομάδα,αλλα γιατι δεν λέγονται οι αλήθειες που δείχνουν ότι η παραβατικότητα είναι αντίστοιχη με αυτή των υπολοίπων απο εμας που έχουμε παρόμοια μόρφωση και οικονομική δυνατότητα. Οτι η ομάδα αυτή χιλιάδες χρόνια μεταφέρει απο γενιά σε γενιά  μια αρχέτυπη αντίληψη για τον τρόπο ζωής  σε αυτο το πλανήτη με αξιοσημείωτη επιτυχία σε κα΄θε είδους επιθέσεις, και καθε ειδους κοινωνικές,κλιματολογικές αλλαγές.Επιβίωσαν απο τον Χριστιανικό Μεσαίωνα,απο τον Χϊτλερ,απο τον Στάλιν.Πριν ακόμη εμφανιστεί ο Χριστιανισμός,ο Μώαμεθ ,οι κουμουνιστές,οι φασίστες, οι τσιγγάνοι όργωναν τον πλανήτη  σε συνεχές ταξίδι που το χαρακτηριζε η μουσική τους ,οι χοροί τους,η συσπείρωση στις αναποδιές ....

Ομως στοχοποιούνται σε κατάσταση υστερίας απο μια κοινωνία που αποφεύγει να συνδέσει επαρκώς κάθε τι που συμβαίνει με την αιτία που τo προκαλεί...


Η περίπτωση του Μανώλη Αγγελόπουλου  που στην κηδεία του πήγε η μισή Αθήνα,ενω όσο ζούσε το αστικό σύστημα προπαθούσε λυσσαλέα να περιορίσει την καλλιτεχνική του εμβέλεια επειδή ήταν τσιγγάνος φυσικά δείχνει την σκληρή πραγματικότητα που έχουμε επιβάλλει σε ότι παρουσίαζει ασυνήθιστη ώς προς τα συνηθισμένα συμπεριφορά.Ο απλός ο κόσμος όμως ξέρει να ανιχνεύει και να δίνει έστω και καθυστερημένα την δικιά του απάντηση.
Μεγάλη ιστορία το θέμα. αυτό θα επανέλθω...

Αλλο ένα τραγούδι..


Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Γύφτισσα τον εβύζαξε,
γι αυτό έχει φτερά.
Έρωτας τον επείραξε,
γι αυτό όλο γελά.

Στα πανηγύρια, αχ, γυρίζει,
κίτρο και πεύκο, ωχ, μυρίζει.
Το όνομα του ξέχασε,
τα σύνορα ξεπέρασε,
μα εμένα λαχταρά
κι εδώ ξαναγυρνά.

Γύφτισσα τον εβύζαξε,
γι αυτό έχει φτερά.
Η μοίρα τον εδίδαξε
σε λεύτερη αγκαλιά.

Δρόμος κι αγάπη η ζωή του,
ζάλη γλυκιά κάθε φιλί του.
Με το κλαρίνο μάζεψε
τις πίκρες και τις πλάνεψε
και περπατοπετά
μ εμένα αγκαλιά.
 Θ.Δ