Παρουσίαση βιβλίου της Ζιζής Σφυρή στο Πόρτο Χέλι

http://www.paratiritis-news.com/

.

Το ραντεβού είχε δοθεί χθες στο Πορτοχέλι και είχε τόπο συνάντησης το κτίριο Μίληση. Πρωταγωνιστής θα ήταν η ποίηση της δημοσιογράφου Ζιζής Σφυρή. Παρών ο κόσμος από νωρίς, κόσμος πολύς για τα δεδομένα μιας βραδυάς με άπνοια και με την ΔΕΗ… απούσα. Τελικά, με μια παρατραβηγμένη… “ακαδημαϊκή” καθυστέρηση, το φως ήρθε, ο χώρος έλαμψε και ο λόγος κυρίαρχος στον αέρα χάιδεψε τα αυτιά, προβλημάτισε, ταρακούνησε, στιγμές – στιγμές συγκίνησε.

Οι παριστάμενοι έγιναν συμμέτοχοι της ποιητικής συλλογής «Το Κρεοπωλείο των Μοναχικών» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

Για το βιβλίο μίλησε ο ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας, Κώστας Γ. Παπαγεωργίου. Ποιήματα διάβασαν τα μέλη του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας Βίκυ Παπάζογλουκαι Ναταλία Μαρκάκη, καθώς και η ποιήτρια…

Η ΜΕΘΗ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ
Ένα πείραμα
Τώρα που ο ίσκιος στρίβει αντίθετα Να ακολουθήσω τον τρίτο άνθρωπο Τον άλλον
Αν και μακριά είναι μέσα στους νευρώνες
Φτιάχνει εκμαγεία
Χταποδιών και μεγάλων κητών
Κατασκευάζει μουσείο
Φυσικής τραγωδίας στον βυθό
Κόβει εισιτήρια για το μεγάλο θέαμα της αβύσσου
Στην αφίσα κολλάει το πρόσωπό μου
Θα μου κάνει δώρο το βάραθρο
Στο τέλος της κατάφασης
Άκου, ο ωκεανός έγινε ουρανός και η μέθη του βυθού
αγαπημένη φίλη

Οι φίλοι και οι δικοί της ήσαν εκεί.

ΠΡΟΣΑΝΑΜΜΑ
Θυμήσου ένα κορίτσι που ήταν κυρτή καμπύλη Όπου ακουμπούσε έπλαθε ανατολές
Όταν οι νύχτες έκλαιγαν
Το χώμα έχασκε κι οι τίγρεις δοκίμαζαν τα δόντια τους Τότε γινόταν σπείρα
Καμπύλη κυρτή και κοίλη
Δάφνινα παπούτσια έφτιαχνε για να πατήσει στη γη
Ν α τρυγήσει χαμένες ζωές
Μια μέρα συνάντησε ένα άντρα
Άγρια σημύδα με μάτια χάρτινα
Σε δειλινό περίπατο εκείνος ζήτησε να μην τον αγγίξει Κατάματα τον κοίταξε κι άφησε μέσα της κάτι να κυλίσει Κάτι απ’ το πνεύμα της σημύδας
Τότε το κορίτσι θέλησε για πάντα να γίνει κλαδί
Θυμήσου εκείνο το κορίτσι το καμπύλο το κυρτό και κοίλο Το έκαψες στο τζάκι σου προχθές

…και η Ζιζή να υπογράφει ασταμάτητα βιβλία. Η ποίηση χθες κυριάρχησε πάνω στην καυτή άπνοια του καιρού…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας