Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Γαστρονομία και γαστρονομικοι προορισμοί.

Δημοσιεύουμε συχνά ,δελτία τύπου  της Περιφέρειας Πελοποννήσου. που προσπαθεί ξοδέυοντας αρκετά χρήματα στη προσπάθεια της να κάνει την Πελοπόνησο γαστρονομικό προορισμό.
Η πρόθεση είναι καλή ,αλλα η πραγματικότητα ειναι εντελώς  διαφορετική.Για να μπείς στο παγκόσμιο γαστρονομικό χάρτη πρέπει να έχεις υπηρεσίες εστίασης ,με βραβεία και διακρίσεις μην μπερδεύουμε τις πληρωμένες καταχωρήσεις  διαφήμισης  με αναγνωρισμένα βραβεία .
Στη Ελλάδα μόνο 20 εστιατόρια στην Αθήνα,έχουν καταφέρει να  πάρουν τη διάκριση michelin  .
Μην φαντασθείτε ότι είναι όλα πανάκριβα εστιατόρια,υπάρχουν και εστιατόρια .που μπορείς να πάς και να ξοδέψεις 20-30 ευρώ το άτομο.
Σε αντιπαραβολή η Ισπανία(άμεση ανταγωνίστρια στον τουρισμό)  έχει 808 εστιατόρια ,η Ιταλία περισσότερα,η Γαλλία πιο πολλά από όλους.
Στην Ερμιονίδα πάντως υπάρχουν 2-3 επιχειρήσεις που μπορούν να μπούν σε αυτό το παγκόσμιο κατάλογο αφου βέβαια αλλάξουν πολλά πράγματα .
Επίσης  οι εποχές ειναι δύσκολες καθώς χρειάζονται χρήματα ,κοπιαστική δουλειά,επιμονή ,αλλά όποιος το πιστέψει και το καταφέρει ,θα ανταμειφθεί.

Στην Ερμιονίδα ,υπάρχει επιπλέον θέματα ,καθώς η τοπική παραγωγή προιόντων,έχει μειωθεί δραματικά λόγω της έλλειψης νερού  για αγροτική χρήση ,και η γενιά που "τρέχει "  τις υπάρχουσες γεωργικοκτηνοτροφικές εκμεταλλέυσεις οδεύει πρός συνταξιοδότηση ,χωρίς να υπαρχει συνέχεια.Είναι απογοητευτικό,οτι η  Ερμιονίδα δεν βγάζει επώνυμο τυρί,ή γιαούρτι  ή κάποιο αλλο τυροκομικό προιόν ,δεν εχει κάν ενα σφαγείο ,παρόλο που παράγει 10000 τόνους γάλα . Το λάδι της τυποποιείτε κατα 15-20% & ακυρωνόντας στην ουσία την ύπαρξη Π.Ο.Π.
Θεωρείτε ότι είναι δύσκολο να γίνεις τοπικός γαστρονομικός προορισμός χωρίς την ύπαρξη ποιοτικών,πιστοποιημένων προιόντων.
 Για να αλλάξεις κάτι ,πρέπει να δείς την πραγματικότητα κατάματα ,να δείς τι μπορείς να κάνεις και να κανεις ένα  μακροχρόνιο πλάνο ,ώστε σε μια δεκαετία να έχει αλλάξει το τοπίο .Οι επικοινωνιακές ανούσιες επιλογές , δεν προσφέρουν τίποτα,απλά βυθίζουν τη τοπική κοινωνία περαιτέρω σε  ψευδαισθήσεις

Δείτε εδώ όλα τα εστιατόρια του κόσμου που έχουν διακρίσεις Michelin.
https://www.viamichelin.com/web/Restaurants?currentLocation=true
Και ένα ενδιαφέρον άρθρο για την εξέλιξη της γαστρονομίας στην Ελλάδα.

http://www.xrysoiskoufoi.gr/awards/vraveia.aspx



Δυο λόγια για το θεσμό.
O οδηγός Michelin είναι η κορυφή της αναγνώρισης για ένα εστιατόριο αξιώσεων ανά τον πλανήτη. Πρόκειται για το παλαιότερο εγχειρίδιο αξιολόγησης ξενοδοχείων και εστιατορίων, το οποίο βραβεύει επιλεκτικά ορισμένες επιχειρήσεις.
Του Γιώργου Λαμπίρη
Η ιστορία του ξεκινάει το 1900 όταν οι παραγωγοί ελαστικών Andre και Edouard Michelin εξέδωσαν την πρώτη έκδοση του οδηγού, η οποία απευθυνόταν σε Γάλλους αυτοκινητιστές.
Κάποια χρόνια αργότερα, το 1931, ο οδηγός Michelin ξεκίνησε να απονέμει αστέρια στα εστιατόρια που ξεχωρίζουν για τις γαστριμαργικές τους δημιουργίες. Αρχικά δόθηκε μόνο ένα αστέρι. Στη συνέχεια καθιερώθηκε το… κανένα, το ένα, τα δύο και τα τρία.
Πέντε χρόνια μετά την έναρξη του θεσμού, καθορίστηκαν τα κριτήρια για την απονομή τους:

  • Ένα αστέρι: Στο εστιατόριο που ξεχωρίζει στην κατηγορία του
  • Δύο αστέρια: Άριστη μαγειρική, άξιζε την επίσκεψη
  • Τρία αστέρια: Εξαιρετική κουζίνα, άξιζε το ταξίδι
Έχοντας ήδη διαγράψει τρεις δεκαετίες ζωής, το 1931, το εξώφυλλο του οδηγού άλλαξε χρώμα. Από μπλε έγινε κόκκινο και παραμένει ακριβώς έτσι έως και σήμερα.
Η διαδικασία αξιολόγησης
Οι κριτικοί της Michelin επισκέπτονται τα εστιατόρια ανώνυμα, χωρίς να αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους, ενώ τα έξοδα καθώς και τα γεύματα που δοκιμάζουν καλύπτονται από τη γαλλική εταιρεία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Michelin έχει καταφύγει σε κάθε δυνατό μέσο προκειμένου να διατηρήσει απαραβίαστη την ανωνυμία των κριτών της. Γι’ αυτό και πολλά από τα κορυφαία στελέχη της εταιρείας δεν έχουν συναντήσει ποτέ έστω και έναν από τους κριτές.
Σε ό,τι αφορά τους αξιολογητές είναι υποχρεωμένοι να μην αποκαλύπτουν -ακόμα και στα συγγενικά τους πρόσωπα- την επαγγελματική τους ταυτότητα καθώς και τι δουλειά κάνουν. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι η Michelin έχει απαγορεύσει στους κριτές να μιλούν σε δημοσιογράφους.
Τα τελικά αποτελέσματα εξάγονται σε κάποιο από τα γραφεία της Michelin ανά τον κόσμο, προσφέροντας στα εστιατόρια τρία, δύο, ένα ή κανένα αστέρι.
Ο πρωτοπόρος Γάλλος σεφ της nouvelle cuisine στη δεκαετία του ’60, Paul Bocuse, είχε πει ότι ο οδηγός Michellin είναι ο μόνος που «μετράει». Μάλιστα όταν δημοσιεύεται κάθε χρόνο, προκαλεί φρενίτιδα αντιδράσεων, ανάλογη με εκείνη που προκαλεί η απονομή των βραβείων Όσκαρ. 
Με προοπτική για το μέλλον
Ο οδηγός εκτός από τα αστέρια περιλαμβάνει και την κατηγορία «Ανερχόμενα Αστέρια». Μία κατηγορία, η οποία υποδεικνύει ότι ένα εστιατόριο πληροί τις προϋποθέσεις για να αποκτήσει μελλοντικά κάποιο αστέρι ή ένα ακόμα αστέρι.
 http://www.supply.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου