Κωνσταντίνος (Κώτσος) Αντ. Μήτσας

Κωνσταντίνος (Κώτσος) Αντ. Μήτσας

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Με τη συμπλήρωση της επετείου των 90 χρόνων από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Αντ. Μήτσα, ανδρείου αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού και απογόνου της ιστορικής ερμιονίτικης οικογένειας των Μητσαίων, δημοσιεύουμε σύντομο βιογραφικό σημείωμα, οφειλόμενο χρέος και αρμόζουσα τιμή για τις ηρωικές του υπηρεσίες προς την Πατρίδα.

Ο Κωνσταντίνος Μήτσας ήταν ο μικρότερος γιος από τα τέσσερα αγόρια (Αδριανός, Σταμάτης, Αθανάσιος) και ένα κορίτσι (Μαργαρίτα), που είχαν ο Αντώνης και η Μαριέτα Μήτσα.

Γεννήθηκε στην Ερμιόνη στις 14 Μαΐου 1863 και μετά τις εγκύκλιες σπουδές του κατατάχθηκε στον Στρατό (δεκανέας) την 1^η Ιουλίου 1881 με Α.Μ. 4031. Στη συνέχεια, ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις, το 1887 φοιτά στη Σχολή Υπαξιωματικών (Σ.Υ) του Στρατού και στις 15 Αυγούστου 1890 μετά την αποφοίτησή του ονομάζεται ανθυπολοχαγός Πεζικού.

Ο Κωνσταντίνος Αντ. Μήτσας πήρε μέρος σε τρεις πολέμους. Στον Ελληνοτουρκικό του 1897, τους Βαλκανικούς του 1912-1913 και τον πόλεμο του 1922. Την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων υπηρετεί στο 1^ο Σύνταγμα πεζικού της ΙΙ Μεραρχίας, το οποίο στις 9/10/1912 είχε την παρακάτω συγκρότηση.

Διοικητής: Συνταγματάρχης Γεώργιος Μέξας

1^ο Τάγμα: Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Μήτσας

2^ο Τάγμα: Ταγματάρχης Νικόλαος Δουμπιώτης

3^ο Τάγμα: Λοχαγός Αλέξανδρος Τσιμπούκης

Έλαβε μέρος στις μάχες του Σαραντοπόρου (9 - 10 Οκτωβρίου 1912) και των Γιαννιτσών (19 - 20 Οκτωβρίου 1912) όπου κατέλαβε δύο εχθρικές σημαίες, ενώ στις μάχες της Μανολιάσας (1 - 3 Δεκεμβρίου 1912) παρ’ όλο που τραυματίστηκε, εξακολούθησε να μάχεται δένοντας μόνος του το τραύμα.

Αποστρατεύτηκε το 1922 με τον βαθμό του Υποστρατήγου. Προηγουμένως, όμως, ζούσε εξόριστος από την κυβέρνηση Βενιζέλου στη Σαντορίνη, εξ αιτίας των αντίθετων πολιτικών του απόψεων.

Το όνομα του Κωνσταντίνου Μήτσα είναι γραμμένο στους εκλογικούς καταλόγους 1906 - 1907 του Δήμου Ερμιόνης με αυξ. αρ. 261, αριθμό Μητρώου Αρρένων 336 και επάγγελμα στρατιώτης.

Στην προσωπική του ζωή ο Κωνσταντίνος Μήτσας παντρεύτηκε

την Ελισάβετ (Λουΐζα) Παπαχατζή από τη Βέροια. Οι οικογενειακές διηγήσεις συντηρούν την παράδοση που λέει πως ο Κωνσταντίνος Μήτσας ήταν αυτός που πρώτος μπήκε έφιππος με το τάγμα του στη Βέροια την ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης, τον Οκτώβριο του 1912. 

Απέκτησαν τρία παιδιά. Την Ελένη (μετέπειτα Δημητρακάκη) δικαστικό, τον Αντώνη, που γεννήθηκε κατά τους χρόνους της εξορίας του πατέρα του στη Σαντορίνη και έμεινε ως «Αντώνης ο εξόριστος» και τον Σταμάτη, πατέρα του αγαπητού Πάνου. Ο Κωνσταντίνος Μήτσας πέθανε το 1929 και είναι θαμμένος μαζί με τη γυναίκα του και τους δύο γιους τους στον οικογενειακό τάφο των Μητσαίων στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Σε μια άλλη πόλη της Βόρειας Ελλάδας, στη Βέροια, η κυρία Ελισάβετ (Λουΐζα) Δημητρακάκη κρατάει νοσταλγικές μνήμες στο σπίτι, το μυαλό και την καρδιά της του ηρωικού παππού της Ερμιονίτη στρατηγού Κωνσταντίνου Αντ. Μήτσα.¹ Το ίδιο και τα άλλα του εγγόνια, δύο εν ζωή, ο Πάνος και ο Κωνσταντίνος καθώς και τα δισέγγονά του.

Σημ.

1.   Ο Κωνσταντίνος Αντ. Μήτσας είχε έξι εγγόνια (Ιωάννη, Ευδοξία, Ελισάβετ, Κωνσταντίνο, Πάνο και Κωνσταντίνο).

2.   Κατά τα αποκαλυπτήρια των προτομών του Γιάννη και Σταμάτη Μήτσα που έγιναν στην Ερμιόνη στις 30 Μαΐου 1982 παραβρέθηκαν τα παιδιά του Κωνσταντίνου Μήτσα, Αντώνης και Ελένη, καθώς και ο εγγονός του Κώστας Μήτσας, γιος του τρίτου παιδιού του Κ. Μ., Σταμάτη.

3.   Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του αγαπητού μου φίλου Πάνου Στ. Μήτσα.