Ζουν δίπλα μας :Η κακοποίηση ζώων είναι ένα βήμα πριν την κακοποίηση ανθρώπων!

Οι βίαιες πράξεις προς τα ζώα έχουν προ πολλού αναγνωριστεί ως ενδείξεις μιας επικίνδυνης ψυχοπάθειας που δεν περιορίζεται στα ζώα.

«Όποιος έχει συνηθίσει να θεωρεί τη ζωή ενός ζώντος πλάσματος ευτελή, κινδυνεύει να φτάσει επίσης και στην ιδέα για ευτελείς ανθρώπινες ζωές», έγραψε ο ανθρωπιστής Δρ Άλμπερτ Σβάϊτσερ.

«Οι δολοφόνοι πολύ συχνά αρχίζουν με το να σκοτώνουν και να βασανίζουν ζώα σαν παιδιά», σύμφωνα με τον Robert K. Ressler, που ανέπτυξε τα προφίλ «σειριακών δολοφόνων» (serial killer) για το FBI

Το Σύνδρομο Κακοποίησης Ζώων

Ο Απόστολος Περιστέρης, αστυνόμος β’, κτηνίατρος και υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κατά τη διάρκεια ημερίδας, που πραγματοποιήθηκε στη Γ.Α.Δ.Α., τον Φεβρουάριο του 2011 έθιξε μαζί με άλλους εξειδικευμένους επιστήμονες το ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα της «Κακοποίησης και θανάτωσης ζώων συντροφιάς», που αποτελεί μια μεγάλη πληγή στη σύγχρονη – κατά τα άλλα – κοινωνία των Νεοελλήνων.

Σε αυτή την ημερίδα ο κ. Περιστέρης είχε τονίσει: «Οι βίαιες πράξεις σε βάρος των ζώων έχουν αναγνωριστεί ως ενδείξεις επικίνδυνης ψυχοπάθειας, που σπάνια περιορίζεται σ’ αυτά. Οι κοινωνιολόγοι, οι νομοθέτες και τα δικαστήρια διαθέτουν αρκετά στοιχεία, που συνδέουν τις πράξεις βίας προς τα ζώα με αντίστοιχες συμπεριφορές με ανθρώπινα θύματα.

Σύμφωνα με το FBI – καθώς στις Η.Π.Α. υπάρχουν στατιστικά στοιχεία και γίνονται ανάλογες μελέτες – ιστορικό βίας προς τα ζώα έχουν οι περισσότεροι βιαστές και οι δολοφόνοι κατ’ εξακολούθηση. Οι μελέτες, οι οποίες γίνονται πάνω σε ανθρώπους, που έχουν διαπράξει φριχτά εγκλήματα σε βάρος συνανθρώπων τους, αποδεικνύουν πολύ συχνά, ότι υπάρχει ιστορικό κακοποίησης ζώων, πριν οι εγκληματίες καταλήξουν στα ανθρώπινα θύματα.

Το αμερικανικό πρότυπο διαγνωστικό και θεραπευτικό εγχειρίδιο για ψυχιατρικές και συναισθηματικές διαταραχές αναφέρει τη βία προς τα ζώα ως ένα διαγνωστικό κριτήριο για διαταραχές συμπεριφοράς».

Η κακοποίηση ζώων είναι το βήμα πριν την κακοποίηση ανθρώπων

Ο κ. Περιστέρης υποστήριξε ότι, σύμφωνα με έρευνες στον τομέα της Ψυχολογίας και της Εγκληματολογίας, «υπάρχει στενή σχέση μεταξύ των κακοποιήσεων ζώων και της οικογενειακής βίας ή άλλων εγκλημάτων. Η κακοποίηση ζώων συχνά αποτελεί δείγμα μελλοντικής πιθανής βίας προς ανθρώπους».

Ανέφερε δε ότι «σε μια μελέτη, το 71% των γυναικών, που κακοποιήθηκαν, ανέφεραν, ότι το ίδιο άτομο, που τις κακοποίησε, είχε κακοποιήσει κάποτε το κατοικίδιό τους ή απείλησε να κ
ακοποιήσει ζώο! (Ascione, 1998). Σε άλλη μελέτη αναφέρεται, ότι το 88% όσων κακοποιούν παιδιά, είχε επίσης κακοποιήσει ζώα στο σπίτι του. Σε έρευνα του Johns Hopkins University από το 1994 ως το 2000, σε 11 πόλεις των Η.Π.Α., η κακοποίηση ζώων ήταν ένας από τους τέσσερις σημαντικότερους δείκτες που φανέρωναν πιθανούς μελλοντικούς κακοποιούς!

Το 70% όσων είχαν κακοποιήσει ζώο βρέθηκε να έχει κάνει κι άλλα εγκλήματα, ενώ το 44% είχε πειράξει ανθρώπους (Arluke, A. & Luke, C. 1997). Το 61,5% από αυτούς που είχαν κακοποιήσει ζώο είχε επιτεθεί σε ανθρώπους (Clarke, J. P. 2002). Το 63,3% των

κρατουμένων λόγω καταδίκης για βίαια εγκλήματα έχει παραδεχτεί πως έχει κακοποιήσει ζώα – εκτός από αυτούς που δεν το παραδέχονται (Schiff Louw Ascione, 1999)».

Έρευνες έχουν πλέον πείσει τους κοινωνιολόγους, τους νομοθέτες, και τα δικαστήρια ότι πράξεις βίας προς τα ζώα απαιτούν και αξίζουν την προσοχή μας.
Αυτές μπορεί να είναι το πρώτο σημάδι μιας βίαιης παθολογίας που περιλαμβάνει και ανθρώπινα θύματα.

Η κακοποίηση των ζώων δεν είναι απλά το αποτέλεσμα ενός μικρού ελαττώματος της προσωπικότητας ενός κακοποιητή αλλά μάλλον ένα σύμπτωμα μιας βαθιάς νοητικής διαταραχής. Έρευνες στον τομέα ψυχολογίας και εγκληματολογίας δείχνουν ότι οι άνθρωποι που διαπράττουν πράξεις βίας προς τα ζώα δεν σταματάνε εκεί - πολλοί από αυτούς συνεχίζουν και στους συνανθρώπους τους.

Η βία προς τα ζώα και η βία μέσα στην οικογένεια

Ερευνητές έχουν βρει ότι ο πρώτος στόχος κάποιου που κακοποιεί και χτυπάει ανθρώπους είναι συχνά ένα ζώο που ζει μέσα στο σπίτι, και ο δεύτερος στόχος η σύζυγος ή το παιδί του.

Συχνά, οι κακοποιητές μπορούν να ελέγχουν τα θύματά τους, όπως η σύζυγος, με το να απειλούν, να βασανίζουν και/ ή να σκοτώνουν τα ζώα του θύματος.

Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Βία Κατά των Γυναικών (Violence Against Women) το Φεβρουάριο του 2000 βρήκε ότι από 111 γυναίκες που τις χτυπούσαν και βρίσκονταν σε καταφύγια μαζί με τα ζώα συντροφιάς τους στη Νότια Καρολίνα, σχεδόν οι μισές δήλωσαν ότι οι τωρινοί ή πρώην σύντροφοί τους άντρες είχαν απειλήσει ή κακοποιήσει τα ζώα τους.

Μια μελέτη που συγκρίνει 101 γυναίκες που ζούσαν με ζώα σε πέντε καταφύγια της Γιούτα, με 120 γυναίκες που ζούσαν με ζώα και δεν βίωναν βία στο σπίτι τους, αποκάλυψε μια τουλάχιστον 50% διαφορά στα περιστατικά αναφοράς κακοποίησης ζώων στο σπίτι.

Βίαιοι προς τα Ζώα, Βίαιοι προς τα Παιδιά

Επειδή η βία στο σπίτι κατευθύνεται προς τους αδύναμους, η κακοποίηση των ζώων και η κακοποίηση των παιδιών συχνά συμβαδίζουν.
Γονείς που αμελούν την ανάγκη ενός ζώου για σωστή φροντίδα ή που κακοποιούν ζώα, μπορεί επίσης, να κακοποιούν ή να παραμελούν τα ίδια τους τα παιδιά.

Ενώ η κακοποίηση των ζώων αποτελεί ένα σημαντικό σημάδι κακοποίησης των παιδιών, ο γονιός δεν είναι πάντα αυτός που βλάπτει το ζώο.
Τα παιδιά που κακοποιούν ζώα μπορεί να επαναλαμβάνουν ένα μάθημα που έμαθαν στο σπίτι τους - όπως ακριβώς και οι γονείς, τα παιδιά αντιδρούν στο θυμό ή τη σύγχυση, με βία.
Η βία τους κατευθύνεται στο μοναδικό πλάσμα μέσα στην οικογένεια που είναι πιο ευάλωτο από τα ίδια: ένα ζώο.

Κάποιος ειδικός λέει,
"Τα παιδιά σε βίαια σπίτια χαρακτηρίζονται από συχνή συμμετοχή σε ξυλοδαρμό αυτού που βρίσκεται κάτω από αυτά σε ιεραρχία», όπου μπορεί να σακατέψουν ή να σκοτώσουν ένα ζώο."

Πραγματικά, η οικιακή βία είναι το πιο κοινό υπόβαθρο για την βία προς τα ζώα στην παιδική ηλικία.

Το FBI έχει ανακαλύψει ότι ένα ιστορικό βίας προς ζώα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που τακτικά εμφανίζονται στα αρχεία του κομπιούτερ τους για σειριακούς βιαστές και δολοφόνους, και το πρότυπο διαγνωστικό και θεραπευτικό εγχειρίδιο για ψυχιατρικές και συναισθηματικές διαταραχές αναφέρει τη βία προς τα ζώα ως ένα διαγνωστικό κριτήριο για διαταραχές συμπεριφοράς.

Μια έρευνα που διεξήγαγαν το Πανεπιστήμιο Northeastern και το SPCA στη Μασσαχουσέτη ανακάλυψε ότι οι άνθρωποι που κακοποιούν ζώα είναι πέντε φορές πιο πιθανό να διαπράξουν βίαια εγκλήματα εναντίον ανθρώπων.

Η πλειοψηφία των τροφίμων που είχαν προγραμματιστεί για εκτέλεση για φόνο στο σωφρονιστήριο San Quentin της Καλιφόρνιας, «έκαναν εξάσκηση» των εγκλημάτων τους πάνω σε ζώα, σύμφωνα με τον διευθυντή του ιδρύματος.

Διάσημοι δολοφόνοι

Ως παιδί, ο σειριακός δολοφόνος και βιαστής Ted Bundy - που τελικά καταδικάστηκε για 2 φόνους αλλά ήταν ύποπτος για τις δολοφονίες περισσότερων από 40 γυναίκες- βίωσε τη βία του πατέρα του προς τα ζώα, και ο ίδιος έπειτα, βασάνιζε ζώα.

Ο Earl Kenneth Shriner, που βίασε και μαχαίρωσε ένα 7χρονο αγόρι, ήταν γνωστός στη γειτονιά του ότι κρέμαγε γάτες και βασάνιζε σκυλιά.
Ο David Berkowitz (γνωστός και ο «Γιος του Σαμ» ("Son of Sam"), που δήλωσε ένοχος για 13 φόνους και προσπάθειες για φόνους, πυροβόλησε το Λάνμπραντορ Ρητρίβερ ενός γείτονά του.
Η Brenda Spencer, που έβαλε φωτιά σε ένα σχολείο της Καλιφόρνιας, σκοτώνοντας 2 παιδιά και τραυματίζοντας 9 άλλα, είχε επανειλημμένα κακοποιήσει γάτες και σκύλους, συχνά, βάζοντας φωτιά στις ουρές τους.

Ο σειριακός δολοφόνος και κανίβαλος Jeffrey Dahmer κάρφωνε τα κεφάλια σκύλων και γατών σε ξύλα

Μια έρευνα ψυχιατρικών ασθενών που είχαν επανειλημμένα βασανίσει σκύλους και γάτες βρήκε ότι όλοι τους είχαν υψηλά επίπεδα επιθετικότητας προς ανθρώπους επίσης.

Όλα τα παιδιά που περιλαμβάνονται σε συντριπτικούς πυροβολισμούς σε σχολεία τα τελευταία χρόνια, πρώτα «εξασκήθηκαν» πάνω σε ζώα.

Άνθρωποι που πυροβόλησαν σε σχολεία έχουν κοινό το βίαιο παρελθόν

Απρίλιος 1999/Littleton, Colorado.
Οι Eric Harris & Dylan Klebold πυροβόλησαν και σκότωσαν 12 συμμαθητές τους και ένα δάσκαλο και τραυμάτισαν περισσότερους από 20 άλλους. Και οι δυο έφηβοι καυχιόνταν, βάσει αναφορών, ότι ακρωτηρίαζαν ζώα.

Μάιος 1998/Springfield, Oregon.
Ο Kip Kinkel, 15 ετών, σκότωσε τους γονείς του και άνοιξε πυρ στην καφετέρια του σχολείου του, σκοτώνοντας 2 άτομα και τραυματίζοντας άλλα 22. Είχε ιστορικά κακοποίησης και βασανισμού ζώων, ενώ καυχιόταν ότι είχε ανατινάξει μια αγελάδα και είχε σκοτώσει γάτες, και σκίουρους βάζοντας βεγγαλικά στο στόμα τους.

Μάρτιος 1998/Jonesboro, Ark.
Οι Mitchell Johnson, 13 ετών και Andrew Golden, 11 ετών, τράβηξαν το συναγερμό φωτιάς στο σχολείο τους και έπειτα, πυροβόλησαν και σκότωσαν 4 συμμαθητές και ένα δάσκαλο. Ο Golden αναφέρθηκε ότι σκότωνε σκυλιά «συνέχεια με όπλο».

Δεκέμβριος 1997/West Paducah, Ky.
O Michael Carneal, 14 ετών, πυροβόλησε και σκότωσε 3 μαθητές κατά τη διάρκεια της προσευχής που κάνανε στο σχολείο. Είχαν ακούσει τον Carneal να μιλάει και να λέει ότι είχε πετάξει μια γάτα στη φωτιά.

Οκτώβριος 1997/Pearl, Miss.
Luke Woodham, 16 ετών, πυροβόλησε και σκότωσε δυο συμμαθητές του και τραυμάτισε εφτά άλλους ενώ πριν είχε μαχαιρώσει και σκοτώσει τη μητέρα του. Το ημερολόγιο του Woodham αποκάλυψε ότι, σε μια στιγμή «πραγματικής ομορφιάς», αυτός κι ένας φίλος του είχαν δείρει, κάψει και βασανίσει τον ίδιο τον σκύλο του, τον Sparkle, μέχρι θανάτου.

Πρόβλημα είναι η προφανώς η έλλειψη κοινωνικής συνείδησης απέναντι στα ζώα.

Όταν μια κοινωνία δεν δείχνει σεβασμό στα κατοικίδια ζώα και έχει μάθει απλά να τα χρησιμοποιεί ως ζωντανά σκεύη, τότε είναι επόμενο ορισμένα άτομα να θεωρήσουν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να κακοποιούν ή ακόμη και να σκοτώνουν τα ζώα κατά συνείδηση.

Γιατί όταν τέτοια περιστατικά επαναλαμβάνονται, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει επαρκής άτυπος κοινωνικός κανόνας που να απαγορεύει τέτοιες συμπεριφορές.

Επιπλέον πρόβλημα είναι η ανεπαρκής παρακολούθηση τέτοιων ατόμων από ειδικούς.

Όταν κάποιος κακοποιήσει ένα ζώο μία φορά, τότε οι πιθανότητες να επαναλάβει την πράξη του είναι αυξημένες[1] , ιδιαίτερα εάν δεν αισθανθεί ότι έχει κάνει κάτι ανήθικο.

Πολλές φορές οι κατά συρροή δολοφόνοι ζώων (π.χ. αυτοί που ρίχνουν φόλα σε μεγάλο αριθμό ζώων) έχει τύχει να επαναλάβουν την πράξη τους, ακόμη και εάν έχουν υποστεί κάποιες -ελαφριές κυρίως- νομικές συνέπειες για τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όμως είναι πως η κακοποίηση ζώων είναι απλά το κατώφλι πριν την κακοποίηση ανθρώπων.

Ο άνθρωπος είναι ένα oν που του αρέσει να έχει τον έλεγχο και να επιβάλλεται, όπως άλλωστε συμβαίνει και για τα περισσότερα ζώα.

Αυτή η ορμή όμως συνήθως τιθασεύεται μέσω των κοινωνικών και νομικών κανόνων τους οποίους μαθαίνουμε να υπακούμε ώστε να επιβιώσουμε ως κοινωνία. Τα άτομα που κακοποιούν ανθρώπους ή/και ζώα συνήθως είναι άτομα που έχουν ένα μεγάλο αίσθημα ανασφάλειας και απουσίας ελέγχου. Στην προσπάθειά τους να έχουν τον έλεγχο πάνω σε κάτι (αφού δεν τον έχουν για τη ζωή τους) καταφεύγουν σε πράξεις βίας και κακομεταχειρίζονται άλλους ανθρώπους και ζώα.

Συνήθως αυτά τα συναισθήματα στρέφονται εναντίον κάποιου αντικειμένου το οποίο ο θύτης μπορεί να ελέγξει εύκολα (π.χ. τη γυναίκα του, τα παιδιά του ή κάποιο ζώο).

Υπό αυτή την έννοια το ψυχολογικό προφίλ κάποιου που βασανίζει ζώα είναι το ίδιο με κάποιου που χτυπάει τη γυναίκα του ή κλειδώνει τα παιδιά του στο υπόγειο[2] . Μάλιστα, η κακομεταχείριση ζώων θεωρείται ένα κύριο πρώιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας ατόμων που αργότερα γίνονται δολοφόνοι[3] .

Ατομα που έχουν βασανίσει ή σκοτώσει ζώα θα πρέπει να παρακολουθούνται άμεσα από ειδικούς ψυχικής υγείας και να γίνεται μια συνεχής αξιολόγηση της κατάστασής τους για ένα επαρκές χρονικό διάστημα.

Αυτό όχι μόνο θα προστατεύσει τα ζώα που θα βρεθούν στο διάβα αυτών των ατόμων στο μέλλον, αλλά και τους ανθρώπους ή, στο κάτω-κάτω, ακόμη και τους ίδιους τους τους εαυτούς!

Δεν αρκεί να “πέφτουμε από τα σύννεφα” όταν κάποιος γνωστός για τον οξύθυμο χαρακτήρα του σκοτώσει κάποιον συνάνθρωπό μας.

Θα πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε τις πρώιμες ενδείξεις στην συμπεριφορά του και να τον καταγγέλλουμε όσο είναι καιρός.

(Πηγή: Κατερίνα Χατζηγιάννη - Θετική Εκπαιδεύτρια)

Πηγές / Περισσότερες Πληροφορίες
“Animal Cruelty Linked to Violence Against People”. Suite101 [↩]
“Psychology of People Hurting Animals” Suite101 [↩]
C. Bailey-Lloyd. “Animal Cruelty: The Key to Serial Minds” [↩]

psychologein.sciblogs.net

ΑΔΕΣΠΟΤΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ