Ηφαιστίων: Ποιος ήταν ο φίλος του Μ. Αλεξάνδρου που έδωσε το όνομά του στην κακοκαιρία

"Ηφαιστίων" είναι το όνομα της νέας κακοκαιρίας που βρίσκεται προ των πυλών και θα σαρώσει τη χώρα από την Κυριακή.

Ο Ηφαιστίων (Αρχαία Πέλλα, 356 π.Χ – Βαβυλώνα, 324 π.Χ.), γιος του Αμύντορα, ήταν αρχαίος Έλληνας στρατηγός και ευγενής της Μακεδονίας. Ήταν ο στενότερος από όλους τους φίλους Μεγάλου Αλεξάνδρου, μεγαλωμένοι μαζί από παιδιά.[1] Διακρίθηκε κατά την στρατιωτική υπηρεσία του, καθώς ήταν μέλος των σωματοφυλάκων του Αλεξάνδρου, διοικητής του ιππικού των Εταίρων, καθώς και υπεύθυνος για πολλές άλλες δραστηριότητες, όπως διπλωματικές αποστολές, γεφύρωση ποταμών, και την εγκαθύδριση νέων οικισμών. Βρισκόταν σε επικοινωνία με τους Αριστοτέλη και Ξενοκράτη πίσω στην
Ελλάδα, ενώ υπήρξε υποστηρικτής της προσπάθειας του Αλεξάνδρου στο να αναμείξει τους Ελληνικούς με τους Περσικούς τρόπους. Η φιλία του με τον Μέγα Αλέξανδρο ήταν τόσο ονομαστή που πολλοί την έχουν συγκρίνει με αυτήν του Αχιλλέα και του Πατρόκλου.

Με τον βαθμό του χιλίαρχου που του έδωσε κατόπιν ο Αλέξανδρος, ο Ηφαιστίωνας ήταν ουσιαστικά ο δεύτερος πιο υψηλόβαθμος σε όλη την αυτοκρατορία. Παντρεύτηκε επίσης τη Δρυπέτη, αδερφή της δεύτερης συζύγου του Αλεξάνδρου, της Στατείρας. Όταν ο Ηφαιστίωνας πέθανε στα Εκβάτανα στην ηλικία των 32 ετών, ο Αλέξανδρος έπεσε σε μεγάλη θλίψη. Σύντομα έπειτα ζήτησε από τους ιερείς του μαντείου της Σίουα στην Αίγυπτο να αφηρωίσουν τον Ηφαιστίωνα, και έκτοτε ο Ηφαιστίωνας λατρεύτηκε ως θεϊκός ήρωας.

Ο Ηφαιστίων αποτεφρώθηκε στη Βαβυλώνα, με την παρουσία όλων των στρατευμάτων τα οποία και παρακολούθησαν την τελετή. Ο Αλέξανδρος πέθανε 8 μήνες αργότερα, ωστόσο ακόμα και τότε σχεδίαζε την κατασκευή μεγαλοπρεπών μνημείων προς τη μνήμη του φίλου του Ηφαιστίωνα. 

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Πέλλα και ήταν ένας από τους Μακεδόνες βασιλικούς παίδες που συμμετείχαν μαζί με τον Αλέξανδρο στις διαλέξεις του Αριστοτέλη στη Μίεζα, ίσως το 343. Ο Αλέξανδρος τον έκανε μέλος της σωματοφυλακής του, και κατόπιν συμμετείχε στην εκστρατεία στην Ασία. Ήταν αναμφίβολα ένας από τους στενότερους φίλους του Αλέξανδρου που μοιραζόταν όλα τα μυστικά του.[3] Νεότεροι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι είχε ερωτική σχέση με τον Αλέξανδρο, κάτι το οποίο δε φαίνεται να υποστηρίζεται από τις αρχαίες πηγές.[4][5][6]

Στην Τροία συμμετείχε στις λατρευτικές τελετές όπου στεφάνωσε τον τάφο του Πατρόκλου, ενώ αντίστοιχα ο Αλέξανδρος στεφάνωσε τον τάφο του Αχιλλέα. Χαρακτηριστικά, ο Αλέξανδρος συνήθιζε να αναφέρεται στον Κρατερό ως Φιλοβασιλέα, ενώ στον Ηφαιστίωνα ως Φιλαλέξανδρο. Στα πρώτα χρόνια της εκστρατείας στην Ασία, βρίσκουμε ελάχιστες αναφορές στον Ηφαιστίωνα σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Το 332 π.Χ. τον βρίσκουμε να ηγείται του στόλου που συνόδευε τον στρατό του Αλέξανδρου στη Φοινίκη. Το 331 π.Χ., ήταν αυτός που δέχτηκε ένα νεαρό από τη Σάμο, τον Αριστίωνα, σταλμένο από τον Δημοσθένη για να μεσολαβήσει στον Αλέξανδρο για ένα πιθανό συμβιβασμό.

Ο Αλέξανδρος και ο Ηφαιστίων στο κυνήγι

Κατά τη διάρκεια της μάχης στα Γαυγάμηλα, ο Ηφαιστίων τραυματίστηκε ενώ πολεμούσε ως επικεφαλής των σωματοφυλάκων. Πήρε ενεργό μέρος στην ανάκριση του Φιλώτα και μάλιστα προέτρεψε τους υπόλοιπους Μακεδόνες να τον βασανίσουν ώστε να ομολογήσει τους συνενόχους του. Ως ανταμοιβή, του δόθηκε η ηγεσία των Εταίρων, την οποία μοιράστηκε με τον Κλείτο τον Μέλα, γιο του Δροπίδη. Στη συνέχεια ο Ηφαιστίων πήρε ενεργό μέρος στις εκστρατείες στη Βακτρία, στη Σογδιανή και αργότερα στην Ινδία, επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής μαζί με τον Περδίκκα. Μάλιστα, μετά από 30 ημέρες πολιορκίας κατάφεραν να καταλάβουν την πόλη Όμφιδα (Τάξιλα).

Στη μάχη του Υδάσπη εναντίον του Πώρου, ο Ηφαιστίων διοικούσε το ιππικό στην αριστερή πτέρυγα της στρατιάς του Αλέξανδρου. Στην συνέχεια μαζί με τον Περδίκκα ίδρυσαν την πόλη Οροβάτιδα στον δρόμο προς τον Ινδό ποταμό.

Αργότερα, στα Σούσα, πήρε μέρος στον ομαδικό γάμο με γυναίκες από την Περσία και μάλιστα ο ίδιος νυμφεύθηκε τη Δρυπέτη, αδερφή της γυναίκας του Αλέξανδρου, Στατείρας. Από τα Σούσα στάλθηκε με το κυρίως τμήμα του πεζικού στον Περσικό Κόλπο και έφτασαν μαζί στα Εκβάτανα το 325 π.Χ.. Κατά τη διάρκεια αγώνων και εκτεταμένης οινοποσίας, ο Ηφαιστίωνας αρρώστησε και εμφάνισε πυρετό, και ύστερα από 7 ημέρες πέθανε σε ηλικία 31 ετών.

Μετά το θάνατο του Ηφαιστίωνα το σώμα του μεταφέρθηκε στη Βαβυλώνα, όπου και προς τιμή του κατασκευάστηκε μια μεγαλειώδης νεκρική πυρά.

Πηγή: Wikipedia