 |
| Ο φόβος έφυγε από τις ψυχές τους. Φώλιασε όμως η αγωνία για το μέλλον |
Μια βραδιά στο «Γαλαξία»
λίγο έξω από το Σταθμό
είπα Σύριε αδερφέ μου
εγώ δεν πυροβολώ…
Ρεπορτάζ: Κώστας Πρώιμος
Τους επισκεφτήκαμε στην αίθουσα του εστιατορίου του Ξενοδοχείου Γαλαξίας, στην Ερμιονίδα… Νήπια- αγοράκια και κοριτσάκια, έπαιζαν ανέμελα δίνοντας ζωή, στο περιβάλλοντα χώρο με τις φωνούλες τους «ξορκίζοντας» την ήρεμη απόγνωση- απόρροια της μεσημεριανής απόκοσμης ησυχίας που συνήθως διέπει την εξοχή, τους χειμερινούς μήνες…
Οι γονείς τους, μαζί με άλλους συμπατριώτες τους καθόντουσαν σε σκόρπιες παρέες και συζητούσαν όντας εμφανώς προβληματισμένοι, για το τι μέλλει γενέσθαι… Το ξενοδοχείο που κάποτε ασφυκτιούσε από τουρίστες, η μοίρα εν έτη 2016, και τα άσχημα παιχνίδια του πολέμου στην Συρία, έμελλε να το επιλέξουν ως ενδιάμεσο σταθμό, μεταφόρτωσης ανθρώπινων ψυχών και ατελείωτου πόνου…
Διαβάστε τις μαρτυρίες ζωής, που κατέθεσαν στην «Ενημέρωση Πελοποννήσου», Σύριοι πρόσφυγες διαμένοντες στην Ερμιονίδα…
Ρίιμ Ελ- Χάσαν: «Σκοτώσανε τον σύζυγό μου»
«Σκοτώσανε τον σύζυγό μου και διέφυγα με τα δύο μου παιδιά, τον γιό μου και την κόρη μου… Ήμουν δασκάλα σε δημοτικό σχολείο στην πόλη «Ντέ-ερζό» στην οποία ερχόντουσαν από παντού, για τα φημισμένα ζαχαροπλαστεία της…Δίδασκα στα παιδιά μαθήματα γεωγραφίας, γλώσσας, όμως η ζωή δίδαξε σε όλους μας την φρίκη του πολέμου… Πήρα μια σκληρή και δύσκολη απόφαση ως γυναίκα, μόνη πλέον, και μητέρα μικρών παιδιών… Φοβόμουν για τις ζωές όλων μας… Εγκαταλείψαμε την Συρία, πριν από δύο χρόνια και μόλις πριν από σαράντα μέρες, καταφέραμε να εισέλθουμε στην Ελλάδα… Είμαι καρδιοπαθής υπό φαρμακευτική αγωγή και αγωνιώ για το αύριο…Τις χειρότερες στιγμές από την ημέρα που εγκαταλείψαμε την χώρα μας, τις ζήσαμε στην προσπάθειά μας να αποφύγουμε τους Τούρκους στρατιώτες στα σύνορα, προκειμένου να μπούμε στην Τουρκία… Κινδυνέψαμε αρκετές φορές και σωθήκαμε από τύχη… Θα ήθελα να φτάσω με τα παιδιά μου στην Γερμανία, όπου έχουμε συγγενείς, μήπως και καταφέρουμε να επιβιώσουμε…»
Άιχαμ -(Δαμασκός): «Έχω σπουδάσει στην Κύπρο»
«Είμαι από την Δαμασκό με Παλαιστινιακές ρίζες και έχω σπουδάσει στην Κύπρο Τραπεζικό Δίκαιο… Η ζωή πριν τον εμφύλιο πόλεμο ήταν «μεγάλη» και ευτυχισμένη, για τους περισσότερους από εμάς… Διατηρούσα κατάστημα ένδυσης, στο κέντρο της πόλης… Τα πάντα ήταν φθηνά και αν πραγματικά ήθελες να δουλέψεις, μπορούσες να βγάλεις άνετα τα προς το ζην…Φύγαμε από την Δαμασκό, έχοντας βαθιά χαραγμένες, τις τελευταίες σκληρές εικόνες, με εκατοντάδες ζητιάνους στους δρόμους… Φτάνει να υπολογίσετε, πως πριν την σύρραξη ένα κιλό αρνί κόστιζε εξακόσιες Συριακές λίρες, πέρσι είχε φτάσει όταν εγκατέλειψα την χώρα στις δύο χιλιάδες εξακόσιες και σήμερα, έχει ξεπεράσει τις πέντε χιλιάδες τριακόσιες….
 |
Η κατεστραμμένη κουζίνα από ρουκέτα
στην Δαμασκό, ανήκει στον Άιχαμ.
|
Για τον πόλεμο είναι συνυπεύθυνοι όλοι, όσοι συμμετέχουν σε αυτόν… Όλα γίνονται για το χρήμα… Αρκεί να ξέρει κάποιος, να ακολουθεί τις «σκοτεινές» διαδρομές του και θα καταλάβει πολλά, για την καταστροφική εμφύλια διαμάχη της Συρίας… Έχω εκπλαγεί από την ομορφιά της Ελλάδας, της Ερμιονίδας εν προκειμένω και την αδερφική αντιμετώπιση των ανθρώπων… Τώρα συνειδητοποιούμε, γιατί πάντα θεωρούσαμε τους Έλληνες αδέρφια μας… Αν δεν υπήρχε η βαθιά οικονομική κρίση στην Ελλάδα, για εμάς θα ήταν το καλύτερο μέρος της Ευρώπης, ώστε να αρχίσουμε να ζούμε ξανά…»
Χαμούντ: «Θα επιστρέψω μετά τον πόλεμο»
«Ήμουν κομμωτής… Εγκατέλειψα την αγριότητα της Συρίας με την γυναίκα μου, η οποία είναι έγκυος…Στην Τουρκία αντιμετωπίσαμε περίπου τις ίδιες άγριες συνθήκες… Αποφασίσαμε πως θα ήταν ασφαλέστερο να φύγουμε και από την Τουρκία και να καταλήξουμε στην Ευρώπη… Γι αυτό ήρθαμε στην Ελλάδα… Οι Έλληνες και η Κυβέρνηση έχουν κάνει για εμάς όσα δεν έκανε καμία άλλη χώρα, ακόμη και οι γειτονικές σε εμάς τους Σύριους… Αισθανόμαστε πια ασφαλείς, σε αυτό το ωραίο ελληνικό περιβάλλον…Σε όποια Ευρωπαϊκή χώρα και αν μας μεταφέρουν, θα αισθανθούμε ευτυχισμένοι, λόγω της ασφάλειας που θα νιώσουμε… Βεβαίως εάν τερμάτιζε ο πόλεμος στην Συρία, θα θέλαμε να επιστρέψουμε σε αυτήν…»
Μόαγιατ – (Δαμασκός): «Δήλωσα αρνητής στράτευσης»
Είμαι τεχνικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών… Είχα την δική μου μικρή επιχείρηση, πριν από τον πόλεμο… ’Έφυγα από την Συρία πριν από τρεις μήνες, γιατί δήλωσα αρνητής στράτευσης... Προτιμούσα να με εκτελέσουν, παρά εγώ ως Σύριος να πάω να σκοτώσω Σύριους… Κάθε ώρα και ημέρα, μέχρι να φτάσουμε στην Ελλάδα, δεν ξέραμε τι θα ακολουθήσει… Η αγωνία ήταν μεγάλη… Για μένα που δεν ξέρω κολύμπι τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, όταν επιβιβαστήκαμε στις βάρκες, τις οποίες εγκαταλείψαμε μέσα στην νύχτα και πέσαμε στην θάλασσα, κοντά στο νησί της Ρω και διασωθήκαμε, από το Ελληνικό Λιμενικό… Τεθήκαμε υπό κράτηση, μέχρι να διαπιστωθεί πως ήμασταν πρόσφυγες και όχι κάτι άλλο… Στην Ελλάδα η κατάσταση σε σύγκριση με την Τουρκία, είναι παραδεισένια… Εισπράττουμε την αλληλεγγύη, που μας δείχνουν οι άνθρωποι αυτού του τόπου, κάθε δευτερόλεπτο…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου